De Facebookers onder jullie weten het natuurlijk al lang, en ook de Frisianen die gisteren op de club waren: Frans en Alfred hebben de Gudena uitgevaren. Onze tijd was 10u 17m 17s. Hiermee bleven we ruimschoots binnen de doelstelling van 10,5 uur. Frans had dit dus goed ingeschat.
De reacties van iedereen via Facebook, en ook op de club en via SMS waren allemaal erg leuk. Iedereen die tijdens het weekeinde op het NK op de Bosbaan was, vroeg o.a. aan Jelmer en Leonie of ze al wat gehoord hadden. Nou, ik zal hier een poging doen om onze ervaringen zo goed mogelijk te beschrijven.
Donderdagochtend vertrokken we rond 8 uur voor de reis naar Denemarken. De eerste ontdekking was dat de aanstekeraansluiting in de geleende Ford Transit niet bleek te werken. Dus geen Tom-Tom... Nou ja we konden het met de kaart ook wel vinden. Ondanks een kleine omweg kwamen we rond etenstijd aan bij de gehuurde huisjes, vrijwel gelijk met de familie Uiterwaal. Axel en Henk gingen ook varen, en Marike was de Frisia wedstrijdleider, die je verplicht moet hebben als aanspreekpunt.
Op vrijdag kregen we snel door dat er nog een tweede sigarettenaansteker in de bus zat, zodat de Truus-Truus toch gebruikt kon worden, en verkenden we de omgeving. Als eerste werd een "pølser" gescoord. Daarna werden de diverse rust- en overdraagplaatsen van de eerste dag bezocht, evenals de startplaats Skandenborg. Onze verzorger heet ook Frans, maar omdat we die al hadden, noemen we hem Paco. Paco nam de route goed in zich op, en zocht ook wat mooie plaatsjes uit om foto's te maken. Het weer was geweldig, weinig wind en een klein beetje bewolkt bij 18 graden, kortom ideaal. De "gevreesde" Mossø lag er rustig bij. Als dit zo bleef, zouden we hier weining problemen ondervinden.
Zaterdag - Dag 1 - Skandenborg -> Silkeborg
De eerste dag gaat de tocht van de start in Skandenborg via een overdraagplaats na ca. 9 km, via de Mossø, een meer van ca. 10 km, naar de rust- en overdraagplaats bij het plaatsje Ry (spreek uit als Ru). Daar is er verplicht 30 minuten pauze waarna de laatste etappe van 20 km volgt naar Silkeborg. Na de finish varen wij dan nog een stukje door om bij de camping uit te stappen en van de verdiende douche te gaan genieten.
Rond 10 uur waren we klaar met eten en opladen. Met het boodschappenwagentje vol proviand en een warm jack per kanovaarder vertrokken we naar Skandenborg. Ruim op tijd waren we daar zodat we in alle rust konden "afwateren", instappen en een beetje rustig invaren. Het voornaamste doel was om de tocht uit te varen, zeker niet om voor de prijzen te gaan. Trouwens die zijn er toch niet in de toerklasse.
Een beetje fris en vochtig onder de bewolking maar met weinig wind, hadden we echt geboft met het weer. Even voor onze start om 12 uur zagen we Henk, die dus ook op tijd bij de start was. Wij startten gelijk met alle K2-klassen, zo'n 40 boten. Frans koos de linkerkant, zo ver mogelijk bij de starter vandaan. Toen het volgens ons nog een minuut voor de start was, drukte ik de timer/GPS-logger in en wij wensten elkaar succes. Niet langer dan na 30 seconden klonk ineens het startschot, en weg waren we. Iedere grote tocht begint met de eerste peddelslag, dacht ik nog, en daarna concentreerde ik mij zo goed mogelijk op het in cadans komen en blijven. De hartslag richting de 170 was eigenlijk niet de bedoeling, maar ja dat had ik even niet in de hand. Zoals verwacht, zagen we vele boten voor ons langzaam een lang lint vormen. Ik had geen idee of er eigenlijk nog wel iemand achter ons lag. En zo verstreken de eerste kilometers, met toch wel een beetje tegenwind en omdat het toch vrij smal was hier en daar wat golven van andere kano's.
De eerste mijlpaal is het onderdoorvaren van de snelweg. Daar stonden Axel, Marike en Paco ons op te wachten en riepen nog wel iets, al had ik geen idee wat. Het gaf niet, wij hadden het naar ons zin en gingen lekker.
Weer een paar kilometer later, het enige echte overdraagpunt in de wedstrijd. We hadden geluk dat we zonder hinder van andere boten konden uit- en instappen. De snelste K1's die 15 minuten na ons gestart waren,hadden ons nog niet ingehaald. We checkten alles goed want de volgende kilometers waren over de veelgenoemde Mossø. Ik was benieuwd. Lang hoefde ik dus niet meer te wachten, want daar lag hij: breed en vrij rustig, maar wel héél lang. Met een tempo van 10,2 km/u voeren we naar het westen. Eerder hadden we op smalle stukken voordeel van wat stoming gehad en zo de 12 km/u gehaald, op dit brede water was er geen stroming maar alleen een lichte zijwind van links. Hierdoor was het de beste tactiek om dicht bij de linkeroever te blijven om zo zo weining mogelijk last van golfslag te hebben. Deze tactiek werkte, al zat ik af en toe in het begin met een peddel op de grond, en we bleven gelijk opgaan met een Deense heren-K2. Links en rechts passeerden ons nu groepjes K1's en wij keken of we Henk erbij zagen zitten, maar dat was niet het geval. Pas vlak voor de verplichte pauzestop haalde hij ons in met een groepje K1's.
Zo gingen we maar door, het is echt een lang stuk. Maar saai was het zeker niet. Het landschap toonde zich van de mooiste kant toen ook nog de zon doorbrak en de temperatuur een beetje begon te stijgen. Uiteindelijk kom je dan vanzelf in Ry, waar na 2.36 u je eindelijk je kont weer even kunt lichten en de pijn er weer uit trekt.
Paco stond klaar om de boot te helpen dragen. Omdat de tijd stil is gezet, mag dat daar wel. We aten en dronken en rechtten onze ruggen, ondertussen de tijd in de gaten houdend. De drinksystemen werden weer gevuld en ruim op tijd voordat ons nummer afgeroepen werd, lagen we weer klaar voor de tweede "stint". 30 minuten leken wel een Formule 1 pitstop, zo snel was het voorbij. Even wat moeilijk met de spieren op de schouderpartij, maar dat was al snel weer over. Op naar Silkeborg.
Het tweede stuk is ruim 20 km. Ik kon mij niet precies meer herinneren of het nu 19, 20, 22 of 24 km was. Dat maakte het er vooral het laatste stuk niet makkelijker op. Maar nu ga ik wel heel snel. In het tweede stuk kwam er nog iets meer wind, en waren er ook wat bootjes die voor golven zorgden. Niets waar we niet tegen opgewassen waren. Maar een eitje was het toch ook weer niet. Ergens heeft Frans zich met het schuin op de wind varen zitten forceren, want hij bleek een rode bult op zijn rechter onderarm te hebben, een soort verstuiking of bloeduitstorting.
In Silkeborg werden we afgeklokt en hadden we er ruim 4,5 uur op zitten met een gemiddelde van 10,5 km/u. Heel goed op schema dus. Met wat moeite trokken we onszelf en de boot op de kant. We droegen over door het verkeer, en voeren het laatste stukje naar de camping op ons gemak uit. Wij bleken 1 minuut achterstand te hebben op de Deense heren-K2. Onze Duitse buurmannen lagen op de eerste plaats in onze klasse. Henk bleek vierde te liggen. Erg jammer voor Axel was dat hij, na in 1e instantie als veteraan ingeschreven te zijn, nu weer in de verkeerde jeugdklasse n.l. under 14 was ingeschreven. Hij had dus eigenlijk geen tegenstand en voer steeds min of meer alleen. Hij lag wel eerste maar in de verkeerde klasse dus, en kon eigenlijk alleen voor een tijd gaan. NB: Axel voer een kortere afstand, ruim 50 km over de twee dagen verdeeld.
's Avonds gingen Marike en Paco aan de wijn, maar Axel, Henk, Frans en ik hielden het bij fris. De blaren werden verzorgd door Marike, er werd geklaverjast en de tasjes voor de volgende dag werden klaargezet. Frans taaide om 10 uur af, ik dreutelde nog wat rond en zocht net als Paco rond 11 uur mijn mandje op.
Zondag - Dag 2 - Silkeborg -> Randers
De tweede dag is de start voor ons al om 7.30 uur... Omdat je twee uur van te voren moet eten stond de wekker dus al om 5.30 uur. Het opstaan kostte me geen moeite. Het eten ook niet, en de yoghurt en vla met muesli ging er goed in. Op de plek van de blaar op mijn linker middelvinger plakte ik een dikke blarenpleister die ik met sporttape extra fixeerde en op een andere vinger plakte ik op een gevoelige plek een stuk sporttape tegen het schuren. De bammetjes en ander eetspul voor onderweg weer in de boodschappenwagen en hup daar gingen we. Paco hielp de boot dragen naar het water langs de camping. Het instappen lukte zonder al te nat te worden. Door het hoogstaande water konden we niet via de steiger dus stapten we aan het zandstrandje in, en voeren achteruit weg. Paco zei dat hij nog een uurtje zijn bed in ging, maar ik geloofde er niet veel van...
Ook vandaag weer bewolkt en een klein briesje. We begonnen met wind in de rug. Het startschot kwam ook vandaag weer erg vlot en dit keer bleven we de Denen weer niet voor, maar ze liepen ook niet weg. Nadat we de Silkeborg Sø acher ons gelaten hadden, begon het lekker te stromen. Ondanks dat, is het begin van deze tweede dag volgens Frans het zwaarst, omdat je er punt een al een dag op hebt zitten, punt twee het met 34 km de langste etappe is en punt drie zitten er ondiepe stukken en het lastige water van de Tangesø in.
In de stroming dus, haalden we onze Deense directe tegenstanders in. Echter toen wij even een drinkpauze hielden, bleek dat zij dit trucje sneller deden dan wij en haalden ze ons weer in. Daarna bleven ze voor ons heen en weren, op zoek naar de beste stroming. Wij bleken toch iets sneller, en Frans besloot om er nu echt voorbij te gaan. Ze bleven nog een tijd achter ons varen, maar bij volgende drinkpauzes bleef ik een beetje doorpeddelen met de slang in mijn mond, net genoeg om ze er achter te houden. Toen kwamen het relatief ondiepe stuk, waar Frans zich nog een keer flink verslikte met drinken, en de Tangesø. Op deze laatste stond in het begin de wind weer dwars. Gelukkig had Frans zijn rechter onderarm deels gesteund met sporttape, waardoor de blessure hem niet te veel hinderde en in ieder geval niet erger werd. Tegen het eind van het meer werd ik een klein beetje misselijk. Ik dacht er niet te veel over na, keek wat meer omhoog en haalde een paar keer diep adem. Gelukkig kwam de rust net op tijd.
We streken neer op een rustige plek en het gebruikelijke ritueel van jas aan, eten en drinken en bijvullen van het drinksysteem voltrok zich weer. Op tijd gingen we naar de start, maar een mevrouw hield ons tegen. Paco mocht als niet-vaarder niet mee de steiger op (te weinig plaats) en ons had ze niet op de lijs. Wel dus, maar we waren blijkbaar al eerder door deze voorstartster opgeroepen. Net op tijd lagen we in het water en de starter riep al "To og halvfems, GO!" toen mijn spatzeil nog niet vast zat. Gelukkig hielp de tweede starter even waardoor we bijna geen tijd verloren.
De tweede stint (om deze Formule-1 term nog maar een keer te gebruiken) was ook weer zo'n kleine 20 km. Ook nu stroomde het weer echt lekker, en het was mooi varen door het echte Deense landschap. De laatste paar km naar de 2e rust bij Langa waren erg zwaar en Frans moest me een keer aansporen om het koppie er bij te houden. Gelukkig wilden de armen nog wel al deed de kont weer zeer en was het moeilijk om me te blijven focussen op de slag van Frans. Ook was ik net als op de Tangesø licht misselijk, wat mogelijk een soort zeeziekte zou kunnen zijn, maar ook het gevolg kon zijn van het op gedwongen tijde eten, lang in elkaar zitten en het vele drinken van de eenzijdige koolhydraatrijke sportdrank. Ik keek dus maar wat meer naar de horizon en zuchtte de misselijkheid weer weg door veel diepe, koele ademteugen te nemen en diep uit te ademen. Dit lukte gelukkig, en daar was een stuk of wat bochten later dan ik gehoopt had de 2e en laatste rust.
Het lukte me niet meer om nog vast voedsel te eten, ik hield het bij een chocomel. Van Marike en Axel, de al gefinisht was, hoorden we dat de eindstreep nog "maar" 14 km ver weg was. Dat was een lichte meevaller, want het zou 17 zijn.
Dit keer waren we wél ruim op tijd klaar voor de start: de starter gaf aan nog vier minuten. Wij moesten dus nog even achteruit blijven varen, want ook hier stroomde het flink. Frans vond het een beetje tegenvallen. Enerzijds stond het water wel veel hoger dan normaal, anderzijds werd de rivier hierdoor ook breder, waardoor de stroomsnelheid misschien eerder afgenomen dan toegenomen was.
Ook het laatste stuk was prachtig. Diverse vliegvissers probeerden op dit stuk een visje te vangen en vele mooie huizen lagen langs het water. de wind was nog iets toegenomen, maar gelukkig hadden we hier alleen voordeel aan want hij kwam voor ons van achteren. Bij het bordje "nog 6 km" had ik nog even een inzinking, meer zo van nu ben ik er bijna en hoef bijna niet meer. Maar er moest toch nog even aangezet worden, en ook het laatste half uur werd het zitvlees nog eenmaal op de proef gesteld. Al snel kwam de toren van Randers in zicht en na nog wat bochten, een brug van de snelweg en de blauwe voetgangersbrug was daar in de verte de grote witte tent en de finishvlag. Net als af en toe onderweg had geklonken, was er ook nu applaus en onze namen en einddijd werden door de speaker afgeroepen. Gezeten op het ponton na de finish gaven Frans en ik elkaar de hand en feliciteerden elkaar. Goed gedaan man! zei ik en dat vond ik ook echt: Frans gaat steady door, vermoeid of niet, tot de meet.
Paco was er weer snel om te assisteren en we legden de boot in het gras. Meer geluk dan wijsheid bleek ik ook nog droge kleren bij me te hebben. We namen met de bonnen van Marike een bordje eten bij het buffet en keken naar de huldiging van de K1-klassen. Grappig hoe alle winnaars, nrs 2 en 3, gewoon allemaal tot het eind op het erepodium bleven staan. En imposant hoe de snelste tijd in de K1 met 7.56 uur dacht ik, zoveel sneller was dan wij met onze 10.17 uur.
Wij brachten ons startnummer terug en haalden onze trofee op: de bekende zwarte Craft met opdruk "Tour de Gudena 2011". Uiteraard deed ik deze meteen aan, en op de een of andere manier wilde de glimlach ondanks de vermoeidheid een hele tijd niet meer van mijn gezicht. Een mooi moment, dat Marike vereeuwigde. Deze blik zegt alles toch?
's Avonds werd er een pizza'tje gehaald en een biertje gedronken. Ik hield het rustig want ik was de bijna-zeeziekte nog niet vergeten. Ik deed niet mee met klaverjassen, want ik kon de concentratie niet echt meer opbrengen. Maar met alle gezelligheid was het zo weer bedtijd.
De terugtocht met de bus duurde wat langer doordat het steeds harder begon te waaien naarmate Nederland naderde. We hoorden dat het stormde en de bevestiging van de boot werd goed gecontroleerd. Er moest een tie-wrap aan te pas komen. Ook de bus zelf begon te desintegreren en moest met duct-tape bij elkaar gehouden worden. Maar het lukte toch om heelhuids weer in Amstelveen aan te komen. Een mooie ervaring rijker!
Frans, bedankt dat je dit avontuur met mij bent aangegaan. We hebben het samen tot een goed einde gebracht.
Ook Paco en Marike bedankt voor jullie hulp, en Henk en Axel voor de gezelligheid en ondersteunende tips. Het was een mooie tocht.
donderdag 15 september 2011
dinsdag 6 september 2011
Laatsate training geweest
Maandagavond hebben Frans en ik het laatste Rondje Bos gevaren voor de Gudena. De boot heeft de laatste aanpassingen ondergaan: het drinksysteem is afgewerkt met dopjes en klittenband op de juiste plaatsen en Frans heeft aan de voorkant het schotje achter de voetensteun vervangen door het vastpurren en siliconenkitten van het steuntje zelf. Hiermee is de ruimte waar het spatwater komt, c.q. de ruimte waar de pomp werkt, nog iets kleiner geworden.
Het rondje ging goed, in een gelijkmatig tempo van 10,2 zonder blaadjes en 9,7 met blaadjes, waarbij de hartslagen keurig in de lagere regionen bleven. Nu is het inpakken geblazen, en zoals ook afgelopen paar dagen blijven we naar het weer kijken. In Nederland zowel als in Denemarken is het vandaag nat en stormachtig, maar de vooruitzichten zijn nog steeds redelijk: windkracht 3.
Het rondje ging goed, in een gelijkmatig tempo van 10,2 zonder blaadjes en 9,7 met blaadjes, waarbij de hartslagen keurig in de lagere regionen bleven. Nu is het inpakken geblazen, en zoals ook afgelopen paar dagen blijven we naar het weer kijken. In Nederland zowel als in Denemarken is het vandaag nat en stormachtig, maar de vooruitzichten zijn nog steeds redelijk: windkracht 3.
maandag 5 september 2011
Weercijfer is afhankelijk van wat je wilt doen
De weersite waar ik op kijk geeft de mogelijkheid om aan te geven hoe je het weerbericht geïnterpreteerd wilt hebben. Selecteer je watersport, krijgt volgend weekend een 9 tot een 8. Selecteer je korte rokjes, krijgt het een 3 tot een 2... Fokke en Sukke vinden dit jammer!
zondag 4 september 2011
Piet Paulusma eat your heart out
(Denk hier een Noordelijk accent bij.) De vooruitzichten voor Aarhus voor het vólgende weekeind zijn uitermate goed te noemen. De wind is zwak tot matig uit westelijke richtingen. Er is een kleine kans op een bui. Met hier en daar een wolkenveld en een graad of 17 betekent dit een dikke negen voor de watersporters.
En wat doen jullie hier?
"Kanoën"
Is dat niet vreselijk vermoeiend?
"Ja, ..."
Nou bedankt, en dan zeggen wij met zijn allen:
"Oant moarn..?"
zaterdag 3 september 2011
Weerupdate en deelnemerslijst
De weersvooruitzichten blijven er goed uitzien voor de Gudena. En eerst kon ik de deelnemerslijst niet vinden maar Frans heeft hem aangewezen: HIER.
vrijdag 2 september 2011
donderdag 1 september 2011
Het komt nu echt dichterbij
De laatste trainingen worden afgewerkt op een rustiger niveau, de boot wordt met drinkslangen en jerrycans uitgerust en de kanosteunen op de auto gezet. Eten en boodschappen worden gepland en de strategie voor de tocht zelf doorgesproken (onder het genot van een biertje natuurlijk, nu kan het nog).
Nu hebben we alleen nog een beetje weer nodig...
Nu ziet het er wel redelijk uit voor 10 en 11 september. Ik let dan vooral op de wind. Een beetje kou en regen kun je je wel op kleden, maar bij ongunstige en/of heel harde wind wordt het allemaal een stuk zwaarder. We gaan het in de gaten houden.
Nu hebben we alleen nog een beetje weer nodig...
Nu ziet het er wel redelijk uit voor 10 en 11 september. Ik let dan vooral op de wind. Een beetje kou en regen kun je je wel op kleden, maar bij ongunstige en/of heel harde wind wordt het allemaal een stuk zwaarder. We gaan het in de gaten houden.
zondag 28 augustus 2011
Weektotaal: 62,8 km
Het Bos voer zwaar vandaag. Vooral in het begin voelde het alsof het Bos gevuld was met "zwaar water", zoals Frans opmerkte. Doel voor vandaag was om een afstand te varen op "hersteltempo", dat wil zeggen voor Frans een hartslag niet hoger dan ca. 135 slagen per minuut.
Eerder, op vrijdag, had ik zelf in de K1 ook al twee rondjes Bos gedaan op een dergelijk tempo. Het eerste rondje hield ik het strak onder de 140 bpm. Het tweede rondje liet ik wat meer over aan "wat lekker vaart" en kwam dan ietsje hoger uit, op 145. Gemiddeld kom je dan iets lager uit, respectievelijk 137 en 141 maar dat is logisch want je zakt af en toe en ik ben ook gestopt om te drinken. Wel een zware training, want je vaart in het Bos in deze tijd (in ieder geval met een Vajda, met een rechte punt) altijd wel met een of meer blaadjes aan je punt, waardoor je eigenlijk de hele tijd met een remmetje vaart. De aldoor dreigende buien en onweer kwamen gelukkig niet. Het herstellen gaat nog steeds prima.
Vandaag dus met Frans, de hele tijd in de regen. Er is verschil tussen een gestage zachte regen en slagregens c.q. plensbuien. We hebben ze allemaal gehad. Vraag maar aan Boris. Hij hoefde zich, net als wij, alleen nog maar in te zepen. Hopelijk hebben ze in Neerpelt beter weer gehad. Boris voer 4 minuten hard, 2 minuten rust, waarbij hij ons een aantal keren inhaalde. Frans hield zijn hartslag inderdaad zo rond de 135, waarbij de mijne een stuk lager bleef. Hier uit zich het leeftijdsverschil. Wij rondden beide rondjes af in exact de zelfde tijd: 1.05.49... Niet slecht voor zo'n relatief rustig tempo en blaadjes op de punt. Een gemiddelde van boven de 10 km/u zit er in het Bos echt niet in op het moment, maar daar ging het vandaag ook niet om.
Hiermee komt het weektotaal voor mij op 62,8 km. Eerdere weken heb ik het niet precies bijgehouden, omdat ik niet alle keren de Garmin omhad. In totaal heb ik in ieder geval sinds de vakantie wel lekker wat kilometers gemaakt, zowel met Frans in de K2 als alleen. De ene keer saai, de andere keer leuk en afwisselend, maar ja je weet waar je het voor doet. Nog twee weken!
Eerder, op vrijdag, had ik zelf in de K1 ook al twee rondjes Bos gedaan op een dergelijk tempo. Het eerste rondje hield ik het strak onder de 140 bpm. Het tweede rondje liet ik wat meer over aan "wat lekker vaart" en kwam dan ietsje hoger uit, op 145. Gemiddeld kom je dan iets lager uit, respectievelijk 137 en 141 maar dat is logisch want je zakt af en toe en ik ben ook gestopt om te drinken. Wel een zware training, want je vaart in het Bos in deze tijd (in ieder geval met een Vajda, met een rechte punt) altijd wel met een of meer blaadjes aan je punt, waardoor je eigenlijk de hele tijd met een remmetje vaart. De aldoor dreigende buien en onweer kwamen gelukkig niet. Het herstellen gaat nog steeds prima.
Vandaag dus met Frans, de hele tijd in de regen. Er is verschil tussen een gestage zachte regen en slagregens c.q. plensbuien. We hebben ze allemaal gehad. Vraag maar aan Boris. Hij hoefde zich, net als wij, alleen nog maar in te zepen. Hopelijk hebben ze in Neerpelt beter weer gehad. Boris voer 4 minuten hard, 2 minuten rust, waarbij hij ons een aantal keren inhaalde. Frans hield zijn hartslag inderdaad zo rond de 135, waarbij de mijne een stuk lager bleef. Hier uit zich het leeftijdsverschil. Wij rondden beide rondjes af in exact de zelfde tijd: 1.05.49... Niet slecht voor zo'n relatief rustig tempo en blaadjes op de punt. Een gemiddelde van boven de 10 km/u zit er in het Bos echt niet in op het moment, maar daar ging het vandaag ook niet om.
Hiermee komt het weektotaal voor mij op 62,8 km. Eerdere weken heb ik het niet precies bijgehouden, omdat ik niet alle keren de Garmin omhad. In totaal heb ik in ieder geval sinds de vakantie wel lekker wat kilometers gemaakt, zowel met Frans in de K2 als alleen. De ene keer saai, de andere keer leuk en afwisselend, maar ja je weet waar je het voor doet. Nog twee weken!
donderdag 25 augustus 2011
Stapje terug
Zondag, dinsdag en woensdag weer lekker getraind. Dinsdag gaf Frans wel aan dat hij een stapje terug gaat doen qua lengte en intensiteit van de trainingen. Zijn herstelperiode is langer door zijn leeftijd. Om niet al uitgeput aan de start van de Gudena te verschijnen, is het dus verstandiger om over te schakelen op trainingen die gericht zijn op "onderhoud van de conditie".
Zondag was dus onze laatste echt lange training samen. De Ringvaart leek wel een binnenzee! Mensen wat een bootjes. Een rondje Blauwe beugel bleek 24,8 km te zijn. Hoewel het mij minder hard leek te gaan, haalden we toch wel weer een gemiddelde van boven de 10 km/u. Frans zag aan het einde zijn hartslag niet meer zo snel dalen, wat voor hem aanleiding was de boel eens onder de loep te nemen. Resultaat is dus zoals ik zei: overschakelen op onderhouden van conditie.
Dinsdag was ik op mezelf aangewezen. Van Hans wat tips gekregen voor het programmeren van de Garmin. Dit kan ik echter pas later in praktijk brengen. Ik had de training van afgelopen woensdag ingeprogrammeerd, maar Hans gaf de tip om daarvoor een stuk onbepaald invaren en 10 seconden loos in te programmeren, zodat je zelf klaar kan gaan zitten voor de training. Daarna een stuk onbepaald uitvaren. Ook de herhalingen kun je "genest" inprogrammeren, zodat je tijdens de training niet steeds knopjes hoeft te drukken. Nu moest ik dat dus wel. Ook probeerde ik, op de open stukken in het Bos, om de snelheid zo hoog mogelijk te krijgen. Dit was voor het eerst dat ik deze oefening deed met directe feedback over de gemeten snelheid. Leuk om te zien dat "hakken" de snelheid niet omhoog brengt. Netjes varen met veel kracht voorin en sneller draaien wél! Dit houd je niet lang vol, en de truc is natuurlijk ook om dit door trainen steeds langer vol te kunnen houden. In het "nieuwe deel" van het bos haalde ik in ieder geval de 12 km/u, maar ik moet het log nog eens terugkijken, want volgens mij had ik eerder al veel hoger gehaald.
Op woensdag in de K2 deden we weer een intervaloefening, maar dan wel met een langere rust dan gebruikelijk: 250 snel, 500 rust. Hiervan deden we er een stuk of 12, en aan het einde weer met een lekker tempo door het Bos afsluiten. Toch weer een training van 14,8 km. (Bij de cijfers zijn de keerpunten op de Bosbaan.)
Met de verkoop van de Supersonic loopt het nog subsonic, helaas nog geen reactie gehad. Iemand bootje kopen?
Zondag was dus onze laatste echt lange training samen. De Ringvaart leek wel een binnenzee! Mensen wat een bootjes. Een rondje Blauwe beugel bleek 24,8 km te zijn. Hoewel het mij minder hard leek te gaan, haalden we toch wel weer een gemiddelde van boven de 10 km/u. Frans zag aan het einde zijn hartslag niet meer zo snel dalen, wat voor hem aanleiding was de boel eens onder de loep te nemen. Resultaat is dus zoals ik zei: overschakelen op onderhouden van conditie.
Dinsdag was ik op mezelf aangewezen. Van Hans wat tips gekregen voor het programmeren van de Garmin. Dit kan ik echter pas later in praktijk brengen. Ik had de training van afgelopen woensdag ingeprogrammeerd, maar Hans gaf de tip om daarvoor een stuk onbepaald invaren en 10 seconden loos in te programmeren, zodat je zelf klaar kan gaan zitten voor de training. Daarna een stuk onbepaald uitvaren. Ook de herhalingen kun je "genest" inprogrammeren, zodat je tijdens de training niet steeds knopjes hoeft te drukken. Nu moest ik dat dus wel. Ook probeerde ik, op de open stukken in het Bos, om de snelheid zo hoog mogelijk te krijgen. Dit was voor het eerst dat ik deze oefening deed met directe feedback over de gemeten snelheid. Leuk om te zien dat "hakken" de snelheid niet omhoog brengt. Netjes varen met veel kracht voorin en sneller draaien wél! Dit houd je niet lang vol, en de truc is natuurlijk ook om dit door trainen steeds langer vol te kunnen houden. In het "nieuwe deel" van het bos haalde ik in ieder geval de 12 km/u, maar ik moet het log nog eens terugkijken, want volgens mij had ik eerder al veel hoger gehaald.
Op woensdag in de K2 deden we weer een intervaloefening, maar dan wel met een langere rust dan gebruikelijk: 250 snel, 500 rust. Hiervan deden we er een stuk of 12, en aan het einde weer met een lekker tempo door het Bos afsluiten. Toch weer een training van 14,8 km. (Bij de cijfers zijn de keerpunten op de Bosbaan.)
Met de verkoop van de Supersonic loopt het nog subsonic, helaas nog geen reactie gehad. Iemand bootje kopen?
zaterdag 20 augustus 2011
Hoofd, schouders, knie en teen
Woensdag
Voor de woensdagtraining had ik de GPS bijna geprogrammeerd met een mooi interval, en toen drukte ik den ik op het verkeerde knopje. Nou ja, maakt niet uit. Frans wil altijd eerst een lengte Bosbaan invaren, wat ik heel terecht vind, dus vormden wij ons eigen groepje. De training was 70 seconden 90-95%, dan 20 seconden 60%. Frans maakte daarvan 250m om 250m, alleen het lage percentage ietsjes hoger om toch op ongeveer de zelfde inspanning uit te komen. Bij elke draai drukte ik op de Ronde-knop van de GPS, dus kon ik de boel mooi uit elkaar trekken op de PC. Vooral de 2e en 3e ronde is mooi te zien dat de hartslag bij ieder interval iets hoger eindigt. Mooi progressief trainen dus, volgens mij is dat ook de bedoeling. Snelheid benaderde de 13 km/u, en in de rustige stukken rond de 11 km/u. Je ziet dat we niet iedere keer de zelfde intensiteit gevaren hebben. Op zich niet erg.
Ronde 1 was het opvaren en invaren. Die slaan we even over.
Ronde 2 (wind mee):
Hier zie je dat de Garmin-software een "afvlakking" toepast. Bij het volgende plaatje heb ik dat uitgezet.
Ronde 3 (wind tegen):
Ronde 4:
En na drie keer hielden we de Bosbaan voor gezien en voeren terug door het bos. Ook hier weer een gemiddelde van boven de 10 km/u. Een lekkere training!
Vrijdag
De vrijdagtraining moest dus weer een lange rit worden. We begonnen richting Ringvaart en gingen naar het gemaal bij Lijnden en terug. Het keerpunt is de tweede groene stip op het plaatje hieronder. (De eerste is het overdragen naar de Ringvaart.) Op de terugweg draaide Frans na een korte drinkpauze, linksaf de Nieuwe Meer op. (Tweede groene stip.) Daar had ik al een beetje op gerekend, en gehoopt, want ik had laatst al een keer laten vallen dat ik nog wel een paar keer een rondje Nieuwe Meer wilde doen. Ik ben dat wat grotere water nog niet erg gewend, dus die oefening heb ik denk ik hard nodig. Mooi is te zien dat mijn hartslag twee pieken heeft, op de meest woelige stukken van het meer. Maar net boven de 150 dat kan ik nog wel aan, en het herstelt ook weer mooi als de surfers uit beeld zijn. Op dit soort momenten is het voor mij zaak om me zo min mogelijk op de omgeving te richten maar zo goed mogelijk geconcentreerd te blijven op Frans. Het in mijn hoofd zingen van "Hoofd, schouders, knie en teen" helpt hier bij: alles zit in je hoofd, schouders laag houden, knie kan voor van alles staan zoals niet mezelf naar achteren duwen op het zitje, of let op mijn bekken mee naar voren te nemen, let op de timing/coördinatie bij het insteken, niet te ver links naar achteren doorhalen etc. en bij teen let ik op de verbinding tussen voetzool en hand bij het insteken en aanzetten. Ook denk ik er dan af en toe aan om te pompen, als is dat gelukkig nu nog niet echt nodig geweest.
Een ontdekking die we tijdens deze training gedaan hebben, is dat ik i.p.v. op Frans' linker insteek, juist beter op de rechter kan letten. Dit komt qua timing veel beter uit, waardoor ik rechts veel beter op tijd ben met insteken. Frans had al eens vaker gezegd dat, met name als het wat lastiger wordt, ik "out of sync" lijk te raken. Hij luisterde deze keer goed en hoorde met name rechts steeds een iets te late insteek. Kon kloppen, ik keek altijd links, en vond juist dat Frans rechts altijd heel snel omlaag ging, bijna niet bij te houden. Door nu rechts te kijken i.p.v. links, lukt het me veel beter om links niet te ver door te halen en ik ben dan dus wel op tijd met insteken rechts. Voor mij was het even wennen, net of je met je andere hersenhelft moet denken, en het ziet er ook heel anders uit dan wat ik de afgelopen maanden gewend was. Maar het werkt, en alles wat werkt is goed. Teen, daar waren we gebleven. Voor wie het liedje nog kent: oren, ogen, puntje van je neus! Daar waar het dus wel mag en kan, wil ik wel een beetje van de omgeving meepikken. Het is wel sport maar het mag ook wel leuk zijn, niet dan? Tot slot: het vierde bolletje is twee keer overdragen bij de Bosbaan. Zo zie je ook dat we mooi regelmatig gedronken hebben.
Plaatje, zoals beloofd:
Voor de woensdagtraining had ik de GPS bijna geprogrammeerd met een mooi interval, en toen drukte ik den ik op het verkeerde knopje. Nou ja, maakt niet uit. Frans wil altijd eerst een lengte Bosbaan invaren, wat ik heel terecht vind, dus vormden wij ons eigen groepje. De training was 70 seconden 90-95%, dan 20 seconden 60%. Frans maakte daarvan 250m om 250m, alleen het lage percentage ietsjes hoger om toch op ongeveer de zelfde inspanning uit te komen. Bij elke draai drukte ik op de Ronde-knop van de GPS, dus kon ik de boel mooi uit elkaar trekken op de PC. Vooral de 2e en 3e ronde is mooi te zien dat de hartslag bij ieder interval iets hoger eindigt. Mooi progressief trainen dus, volgens mij is dat ook de bedoeling. Snelheid benaderde de 13 km/u, en in de rustige stukken rond de 11 km/u. Je ziet dat we niet iedere keer de zelfde intensiteit gevaren hebben. Op zich niet erg.
Ronde 1 was het opvaren en invaren. Die slaan we even over.
Ronde 2 (wind mee):
Hier zie je dat de Garmin-software een "afvlakking" toepast. Bij het volgende plaatje heb ik dat uitgezet.
Ronde 3 (wind tegen):
Ronde 4:
En na drie keer hielden we de Bosbaan voor gezien en voeren terug door het bos. Ook hier weer een gemiddelde van boven de 10 km/u. Een lekkere training!
Vrijdag
De vrijdagtraining moest dus weer een lange rit worden. We begonnen richting Ringvaart en gingen naar het gemaal bij Lijnden en terug. Het keerpunt is de tweede groene stip op het plaatje hieronder. (De eerste is het overdragen naar de Ringvaart.) Op de terugweg draaide Frans na een korte drinkpauze, linksaf de Nieuwe Meer op. (Tweede groene stip.) Daar had ik al een beetje op gerekend, en gehoopt, want ik had laatst al een keer laten vallen dat ik nog wel een paar keer een rondje Nieuwe Meer wilde doen. Ik ben dat wat grotere water nog niet erg gewend, dus die oefening heb ik denk ik hard nodig. Mooi is te zien dat mijn hartslag twee pieken heeft, op de meest woelige stukken van het meer. Maar net boven de 150 dat kan ik nog wel aan, en het herstelt ook weer mooi als de surfers uit beeld zijn. Op dit soort momenten is het voor mij zaak om me zo min mogelijk op de omgeving te richten maar zo goed mogelijk geconcentreerd te blijven op Frans. Het in mijn hoofd zingen van "Hoofd, schouders, knie en teen" helpt hier bij: alles zit in je hoofd, schouders laag houden, knie kan voor van alles staan zoals niet mezelf naar achteren duwen op het zitje, of let op mijn bekken mee naar voren te nemen, let op de timing/coördinatie bij het insteken, niet te ver links naar achteren doorhalen etc. en bij teen let ik op de verbinding tussen voetzool en hand bij het insteken en aanzetten. Ook denk ik er dan af en toe aan om te pompen, als is dat gelukkig nu nog niet echt nodig geweest.
Een ontdekking die we tijdens deze training gedaan hebben, is dat ik i.p.v. op Frans' linker insteek, juist beter op de rechter kan letten. Dit komt qua timing veel beter uit, waardoor ik rechts veel beter op tijd ben met insteken. Frans had al eens vaker gezegd dat, met name als het wat lastiger wordt, ik "out of sync" lijk te raken. Hij luisterde deze keer goed en hoorde met name rechts steeds een iets te late insteek. Kon kloppen, ik keek altijd links, en vond juist dat Frans rechts altijd heel snel omlaag ging, bijna niet bij te houden. Door nu rechts te kijken i.p.v. links, lukt het me veel beter om links niet te ver door te halen en ik ben dan dus wel op tijd met insteken rechts. Voor mij was het even wennen, net of je met je andere hersenhelft moet denken, en het ziet er ook heel anders uit dan wat ik de afgelopen maanden gewend was. Maar het werkt, en alles wat werkt is goed. Teen, daar waren we gebleven. Voor wie het liedje nog kent: oren, ogen, puntje van je neus! Daar waar het dus wel mag en kan, wil ik wel een beetje van de omgeving meepikken. Het is wel sport maar het mag ook wel leuk zijn, niet dan? Tot slot: het vierde bolletje is twee keer overdragen bij de Bosbaan. Zo zie je ook dat we mooi regelmatig gedronken hebben.
Plaatje, zoals beloofd:
maandag 15 augustus 2011
Lange training met pauze
"Zo jongelui!", begroette Jan Jonker ons. "Nou, laat dat lui er maar af!", antwoordde ik. Dat was na pakweg 25 km, dus ik vond dat ik wel recht van spreken had.
De weersvoorspellingen kwamen niet uit: Erwin Krol had gezegd slaap maar uit en ga maar vroeg weer naar bed op zondag. Nou het was het mooiste weer dat Nederland in weken gezien had... Doel voor vandaag was een lange training, onderbroken door een pauze van een half uur, om de gang van zaken op de Gudena zo goed mogelijk na te bootsen. Dus met de groep naar de Ringvaart en heen en terug naar de Aalsmeerderbrug. Zo'n 18 à 19 km en twee uur varen. Een lekker tochtje, waarbij Hans aan het begin zei: "Ach de Gudena is een stromende rivier, dus eigenlijk hoef je alleen maar te blijven varen, dan kom je altijd aan het eind." Ik besloot dat ik me daar toch in eerste instantie maar niet te veel aan vast moest houden.
Zoals gezegd, een lekker tochtje met op de terugweg na het passeren van een passagiersschip ineens een zijstroming die ons flink opzij zette, en een race met een plezierboot naar de Bosrandbrug, waarbij Hans op zog zat bij het plezierbootje en wij hem mooi voor wisten te blijven met en gemiddelde van rond de 11 km/u.
Weer aangekomen bij Frisia, kleedden we ons warm aan (we krijgen altijd al opmerkingen als Hebben jullie kouwe handen, nu helemaal...) en aten en dronken wat. Een chocomelletje en twee boterhammen gingen er wel in. Daarna vertrokken Frans en ik met een verse bidon voor nog een Rondje Bos. Aanvankelijk voelde ik mijn handen wel even, maar het herstarten viel me mee. En ook de "zadelpijn" was goed te managen, met de tips die Frans mij bij onze training op zaterdag na het tweede Rondje Bos had gegeven. In een prima tijd van 1.05.21 maakten we het ronde af, ook al was het even verlijdelijk om het laatste stukje af te snijden. De vermoeidheid kwam er wel degelijk uit, en met een beetje pijnlijke onderrug en zware armen stonden we even later onder de welverdiende warme douche.
Nu, een dag later, ben ik goed hersteld en is van spierpijn geen sprake. Dat valt dus erg mee. Het regime wordt vanaf nu per week: twee kortere trainingen met "kort werk", gericht op vergroten van zuurstofopnamen en sneller herstel, en twee langere trainingen voor de ausdauer, het zitvlees en het leren opnemen van voedsel tijdens de rit. Hiermee gaan we tot ongeveer een week van te voren door. De laatste week wordt het een stuk minder, om uitgerust aan de start te komen. Ik heb er vertrouwen in dat het goed gaat komen, al is het verschil tussen de drie uur van zondag, en de uiteindelijke afstand van de eerste dag nog een heel stuk!
De weersvoorspellingen kwamen niet uit: Erwin Krol had gezegd slaap maar uit en ga maar vroeg weer naar bed op zondag. Nou het was het mooiste weer dat Nederland in weken gezien had... Doel voor vandaag was een lange training, onderbroken door een pauze van een half uur, om de gang van zaken op de Gudena zo goed mogelijk na te bootsen. Dus met de groep naar de Ringvaart en heen en terug naar de Aalsmeerderbrug. Zo'n 18 à 19 km en twee uur varen. Een lekker tochtje, waarbij Hans aan het begin zei: "Ach de Gudena is een stromende rivier, dus eigenlijk hoef je alleen maar te blijven varen, dan kom je altijd aan het eind." Ik besloot dat ik me daar toch in eerste instantie maar niet te veel aan vast moest houden.
Zoals gezegd, een lekker tochtje met op de terugweg na het passeren van een passagiersschip ineens een zijstroming die ons flink opzij zette, en een race met een plezierboot naar de Bosrandbrug, waarbij Hans op zog zat bij het plezierbootje en wij hem mooi voor wisten te blijven met en gemiddelde van rond de 11 km/u.
Weer aangekomen bij Frisia, kleedden we ons warm aan (we krijgen altijd al opmerkingen als Hebben jullie kouwe handen, nu helemaal...) en aten en dronken wat. Een chocomelletje en twee boterhammen gingen er wel in. Daarna vertrokken Frans en ik met een verse bidon voor nog een Rondje Bos. Aanvankelijk voelde ik mijn handen wel even, maar het herstarten viel me mee. En ook de "zadelpijn" was goed te managen, met de tips die Frans mij bij onze training op zaterdag na het tweede Rondje Bos had gegeven. In een prima tijd van 1.05.21 maakten we het ronde af, ook al was het even verlijdelijk om het laatste stukje af te snijden. De vermoeidheid kwam er wel degelijk uit, en met een beetje pijnlijke onderrug en zware armen stonden we even later onder de welverdiende warme douche.
Nu, een dag later, ben ik goed hersteld en is van spierpijn geen sprake. Dat valt dus erg mee. Het regime wordt vanaf nu per week: twee kortere trainingen met "kort werk", gericht op vergroten van zuurstofopnamen en sneller herstel, en twee langere trainingen voor de ausdauer, het zitvlees en het leren opnemen van voedsel tijdens de rit. Hiermee gaan we tot ongeveer een week van te voren door. De laatste week wordt het een stuk minder, om uitgerust aan de start te komen. Ik heb er vertrouwen in dat het goed gaat komen, al is het verschil tussen de drie uur van zondag, en de uiteindelijke afstand van de eerste dag nog een heel stuk!
vrijdag 12 augustus 2011
Vakantie achter de rug
Na heerlijk 3 weken Italië nu weer aan de slag. Dus gisteren eerst maar eens een Rondje Bos met Frans. De K2 lag te drogen nadat Frans er schotjes in had gelijmd, dus gingen we met zijn tweeën in onze K1.
De GPS wilde niet helemaal opstarten dus een tijd heb ik niet maar het zal zo rond de 1 uur 3 à 4 geweest zijn.
Het plan is om vanaf nu 4x per week samen in de K2 te gaan trainen. Ook moeten we een klein vergaderingetje plannen om met onze chauffeur wat dingen door te gaan nemen.
De GPS wilde niet helemaal opstarten dus een tijd heb ik niet maar het zal zo rond de 1 uur 3 à 4 geweest zijn.
Het plan is om vanaf nu 4x per week samen in de K2 te gaan trainen. Ook moeten we een klein vergaderingetje plannen om met onze chauffeur wat dingen door te gaan nemen.
woensdag 27 juli 2011
Crosstraining
Er valt niet veel te kanoën hier, dus blijft het bij crosstraining en een beetje elastieken. Iedere dag 20-25 baantjes zwemmen en jongleren met 0,5 kg ballen, en daarbij een beetje oefeningen met bungee-elastiek is wat ik doe om de vorm er zo goed mogelijk in te houden. Verder is het wel gewoon vakantie natuurlijk.
maandag 11 juli 2011
Accelero
De afgelopen drie trainingen heb ik steeds (met toestemming uiteraard) de Accelero van Cor gebruikt. Verder dan het Bos ben ik nog niet gekomen, maar wel geeft dit bootje me, na de gebruikelijke 5 minuten installatietijd van de kanosoftware van de "harde schijf" in het werkgeheugen van mijn hersenen, erg veel plezier. Het zou me niet verbazen als ik er ook echt iets sneller in vaar dan in mijn Supersonic. Ik heb deze bij één van de vorige trainingen weer als eerste uit het rek gepakt en na een km of 5 omgeruild voor de Accelero. Ik blijf tot de conclusie komen dat de Accelero lekkerder vaart. Rustiger en waarschijnlijk ook sneller, en ik kan ook veel langer blijven versnellen, dat ding gáát maar door.
Om dit te kunnen "bewijzen" en om weer op hartslag te kunnen gaan trainen, heb ik mijzelf een nieuw sporthorloge kado gedaan (wordt een dezer dagen door de post bezorgd), want mijn oude Polar ben ik kwijtgeraakt. Die heb ik waarschijnlijk bij Frisia buiten laten liggen, in ieder geval ben ik opgehouden met zoeken.
Afgelopen drie trainingen waren een soort fartlek trainingen, waarbij ik steeds als ik er weer zin in had, óf een 250 m snel, óf een 500 m snel, óf van brug tot brug langzaam tempoversnellend, óf een langer stuk b.v. 2 km in een baantempo, etc. deed. Doel is oefenen van tempowisselingen en het herstel daarna, om zuurstofopname te verbeteren. Soms een rondje Bos, soms wat meer, in ieder geval lekker trainen voor zover ik tijd heb.
Woensdag wil ik in de Accelero met de groep mee gaan de Bosbaan op. Eens kijken hoe dat gaat, iets ruiger water moet toch wel kunnen nu. Voor de zekerheid maar weer vroeg beginnen en een "installation lap" varen, zodat de software in ieder geval paraat is.
Om dit te kunnen "bewijzen" en om weer op hartslag te kunnen gaan trainen, heb ik mijzelf een nieuw sporthorloge kado gedaan (wordt een dezer dagen door de post bezorgd), want mijn oude Polar ben ik kwijtgeraakt. Die heb ik waarschijnlijk bij Frisia buiten laten liggen, in ieder geval ben ik opgehouden met zoeken.
Afgelopen drie trainingen waren een soort fartlek trainingen, waarbij ik steeds als ik er weer zin in had, óf een 250 m snel, óf een 500 m snel, óf van brug tot brug langzaam tempoversnellend, óf een langer stuk b.v. 2 km in een baantempo, etc. deed. Doel is oefenen van tempowisselingen en het herstel daarna, om zuurstofopname te verbeteren. Soms een rondje Bos, soms wat meer, in ieder geval lekker trainen voor zover ik tijd heb.
Woensdag wil ik in de Accelero met de groep mee gaan de Bosbaan op. Eens kijken hoe dat gaat, iets ruiger water moet toch wel kunnen nu. Voor de zekerheid maar weer vroeg beginnen en een "installation lap" varen, zodat de software in ieder geval paraat is.
maandag 4 juli 2011
Vakantieperiode in zicht
Gisteren was de laatste training met Frans voor de vakantieperiode. Begin augustus begint de laatste eindsprint in het trainingsschema, om op 10 september in optimale conditie te zijn.
Het gebruikelijke stuk Ringvaart was betrekkelijk rustig met bootjes op de heenweg. Misschien omdat de Bosrandbrug defect was, in ieder geval ging de brug niet open en liepen daar mannen met gele hesjes rond. We begonnen samen met Hans aan de tocht naar de Aalsmeerderbrug. Daar hield Frans het voor gezien en keerde. Wij gingen alleen terug, en eigenlijk ook tegen wind weer een goede training. Op het laatst was er nog een speedboot die ons twee keer achterop kwam. De 1e keer ving Frans dit mooi op door precies op de top van de golf het roer om te gooien en mee te surfen c.q. de golf onder ons door te laten rollen. De tweede keer vond de bootchauffeur het kennelijk nodig om zijn vriendin te compenseren door het gas open te gooien. Alvorens de golf ons bereikte, legde Frans zijn peddel neer en tikte even veelbetekenend op zijn voorhoofd. Daarna begon de heksenketel, en tot aan het overdraagpunt bleef het onrustig. Ondanks dat een goede training.
Bij de club bleek Hans al de hele terugweg achter ons te hebben gevaren. Het maakte hem niet uit, want met ons zog blijkt hij een "haat-liefdeverhouding" te hebben: naast ons moet hij eigenlijk harder werken, maar recht achter ons zit hij op rozen.
Nog even terug naar zaterdag. In de ochtend heb ik een rondje Bos in de Accelero van Cor gevaren. Min of meer het zelfde gebibber als in mijn eigen boot, bij het wegvaren. Maar na pakweg 300 m zat ik al weer aan de film van gisteren op TV te denken en kon lekker varen. Uiteindelijk na een rondje kom ik tot de conclusie dat deze boot ongeveer gelijk is qua stabiliteit aan mijn Supersonic. Maar omdat dit een S is i.p.v. een L, heeft hij door het kleinere volume meer rechtuitstabiliteit en is ietsje minder nerveus. Het zou een goede boot voor me zijn op "goeie dagen".
's Middags heb ik nog een "kleine lichte intervaltraining" gedaan op de ergometer: op het Stadsplein in de stand van Frisia, waar we als club stonden. Het beachvoetbal op de achtergrond ging geheel aan mij voorbij. Er was veel belangstelling van het publiek. En "Oh, leuk, roeien!" was de meest gehoorde opmerking...
Het gebruikelijke stuk Ringvaart was betrekkelijk rustig met bootjes op de heenweg. Misschien omdat de Bosrandbrug defect was, in ieder geval ging de brug niet open en liepen daar mannen met gele hesjes rond. We begonnen samen met Hans aan de tocht naar de Aalsmeerderbrug. Daar hield Frans het voor gezien en keerde. Wij gingen alleen terug, en eigenlijk ook tegen wind weer een goede training. Op het laatst was er nog een speedboot die ons twee keer achterop kwam. De 1e keer ving Frans dit mooi op door precies op de top van de golf het roer om te gooien en mee te surfen c.q. de golf onder ons door te laten rollen. De tweede keer vond de bootchauffeur het kennelijk nodig om zijn vriendin te compenseren door het gas open te gooien. Alvorens de golf ons bereikte, legde Frans zijn peddel neer en tikte even veelbetekenend op zijn voorhoofd. Daarna begon de heksenketel, en tot aan het overdraagpunt bleef het onrustig. Ondanks dat een goede training.
Bij de club bleek Hans al de hele terugweg achter ons te hebben gevaren. Het maakte hem niet uit, want met ons zog blijkt hij een "haat-liefdeverhouding" te hebben: naast ons moet hij eigenlijk harder werken, maar recht achter ons zit hij op rozen.
Nog even terug naar zaterdag. In de ochtend heb ik een rondje Bos in de Accelero van Cor gevaren. Min of meer het zelfde gebibber als in mijn eigen boot, bij het wegvaren. Maar na pakweg 300 m zat ik al weer aan de film van gisteren op TV te denken en kon lekker varen. Uiteindelijk na een rondje kom ik tot de conclusie dat deze boot ongeveer gelijk is qua stabiliteit aan mijn Supersonic. Maar omdat dit een S is i.p.v. een L, heeft hij door het kleinere volume meer rechtuitstabiliteit en is ietsje minder nerveus. Het zou een goede boot voor me zijn op "goeie dagen".
's Middags heb ik nog een "kleine lichte intervaltraining" gedaan op de ergometer: op het Stadsplein in de stand van Frisia, waar we als club stonden. Het beachvoetbal op de achtergrond ging geheel aan mij voorbij. Er was veel belangstelling van het publiek. En "Oh, leuk, roeien!" was de meest gehoorde opmerking...
vrijdag 1 juli 2011
Avondmarathon Amersfoort: 55 minuten over 10k
Revanche! Na een dramatisch gevaren avondmarathon vorig jaar, met veel troep in het water, een zwempartij en een redding door een roeister, dit jaar een prachtige tijd in de K2 met Frans. Quote van Erik R. de organisator van deze marathon: "Kwalitatief was het deelnemersveld het beste wat Nederland op kanogebied te bieden heeft." Dat dat maar even duidelijk is!
Afgelopen woensdag vertrokken wij al vroeg naar Amersfoort. Alles is een training, zo ook het opladen van de boot en checken of je alles hebt, inclusief eten en drinken, op tijd op je bestemming zijn, verkenning van de baan en goed invaren, keuze van de kleding, wel of geen zonnebril. We waren er prima op tijd, het hek zat zelfs eerst nog op slot. Lekker een ruim half uur ingevaren, eerst richting stad en de mooie poort, daarna richting het wedstrijdparcours, afgesloten met een bijna-recordvangst voor een visser die Frans in zijn lijn had zitten.
Na eten en verdere voorbereiding, met een flink veld aan de start. Frans koos voor helemaal links om zo min mogelijk last te hebben van de laagstaande zon. Een startsignaal hebben we nooit gehoord, dus gingen we maar gewoon varen toen de rest ook weg ging....
Links houdend onder de brug, kwamen we goed mee. Wel lagen daar een paar roeiers waar we omheen moesten. Het lukte niet om bij Henk te komen, en ook de andere K2 in ons vizier, met kanopolo-peddels, zagen wij (nadat zij ook bijna in een vislijn hingen) langzaam aan van ons wegvaren. Het werd dus een vrij eenzame strijd tegen de klok. Gehinderd door de nog steeds laag staande zon, zig-zagde Frans een beetje, de kant in de gaten houdend. Ondanks de golven, die ook vanaf de rechte kant nog eens terugkwamen, bleven we de druk er redelijk goed op houden. Het duurde tot zelfs ruim na het boeien dat ik aangaf wel even een slokje drinken te willen. Daarna ging het weer vlot door, en op de met ons mee rollende golven die langzaam minder werden, finishten we in 55 min 05.
Uiteraard is alleen deze tijd voor ons belangrijk, en dat het een mooie kano-avond was. Maar voor de winnaars was er ook een prijsje verzorgd: een on-Amersfoortse Kei in de vorm van een mooi stuk mineraal op een sokkel. Erg leuk. Erik bedankt voor de organisatie.
Afgelopen woensdag vertrokken wij al vroeg naar Amersfoort. Alles is een training, zo ook het opladen van de boot en checken of je alles hebt, inclusief eten en drinken, op tijd op je bestemming zijn, verkenning van de baan en goed invaren, keuze van de kleding, wel of geen zonnebril. We waren er prima op tijd, het hek zat zelfs eerst nog op slot. Lekker een ruim half uur ingevaren, eerst richting stad en de mooie poort, daarna richting het wedstrijdparcours, afgesloten met een bijna-recordvangst voor een visser die Frans in zijn lijn had zitten.
Na eten en verdere voorbereiding, met een flink veld aan de start. Frans koos voor helemaal links om zo min mogelijk last te hebben van de laagstaande zon. Een startsignaal hebben we nooit gehoord, dus gingen we maar gewoon varen toen de rest ook weg ging....
Links houdend onder de brug, kwamen we goed mee. Wel lagen daar een paar roeiers waar we omheen moesten. Het lukte niet om bij Henk te komen, en ook de andere K2 in ons vizier, met kanopolo-peddels, zagen wij (nadat zij ook bijna in een vislijn hingen) langzaam aan van ons wegvaren. Het werd dus een vrij eenzame strijd tegen de klok. Gehinderd door de nog steeds laag staande zon, zig-zagde Frans een beetje, de kant in de gaten houdend. Ondanks de golven, die ook vanaf de rechte kant nog eens terugkwamen, bleven we de druk er redelijk goed op houden. Het duurde tot zelfs ruim na het boeien dat ik aangaf wel even een slokje drinken te willen. Daarna ging het weer vlot door, en op de met ons mee rollende golven die langzaam minder werden, finishten we in 55 min 05.
Uiteraard is alleen deze tijd voor ons belangrijk, en dat het een mooie kano-avond was. Maar voor de winnaars was er ook een prijsje verzorgd: een on-Amersfoortse Kei in de vorm van een mooi stuk mineraal op een sokkel. Erg leuk. Erik bedankt voor de organisatie.
maandag 27 juni 2011
Alles loopt goed
Alweer een paar trainingen verder. Eigenlijk wordt op het moment alleen (lange) afstand getraind, deze week moet ik zelf weer een extra training gaan doen om weer wat intervallen te gaan doen.
Vorige woensdag was Frans niet helemaal lekker, waardoor we kozen om een "simpel rondje bos" te varen. Dat bleek best wel lekker snel te gaan want met 1 uur 01 waren we alweer rond. Het herstel van Frans ging dus sneller dan verwacht.
Zondag heen en weer naar Zwanenburg ging gestaag maar niet in zo'n heel hoog tempo. Met name op de terugweg hadden we Fenna op sleeptouw, voor wie de 20+ km zonder drinken toch echt te ver was. Haar alleen achterlaten leek ons geen goed idee, dan maar iets langzamer terugvaren. Op de rollende golven van de bootjes en op het stuk ringvaart bij de Nieuwe Meer voelde ik me prima op mijn gemak. Geweldige boot die Viper K2!
En ook op het logistieke vlak zijn er vorderingen: mijn vriend Frans K. heeft wel zin om met ons mee te gaan naar Denemarken voor de verzorging en het verplaatsen van de auto. Dat is goed nieuws, en we kunnen dan dus straks gerust op vakantie.
Vorige woensdag was Frans niet helemaal lekker, waardoor we kozen om een "simpel rondje bos" te varen. Dat bleek best wel lekker snel te gaan want met 1 uur 01 waren we alweer rond. Het herstel van Frans ging dus sneller dan verwacht.
Zondag heen en weer naar Zwanenburg ging gestaag maar niet in zo'n heel hoog tempo. Met name op de terugweg hadden we Fenna op sleeptouw, voor wie de 20+ km zonder drinken toch echt te ver was. Haar alleen achterlaten leek ons geen goed idee, dan maar iets langzamer terugvaren. Op de rollende golven van de bootjes en op het stuk ringvaart bij de Nieuwe Meer voelde ik me prima op mijn gemak. Geweldige boot die Viper K2!
En ook op het logistieke vlak zijn er vorderingen: mijn vriend Frans K. heeft wel zin om met ons mee te gaan naar Denemarken voor de verzorging en het verplaatsen van de auto. Dat is goed nieuws, en we kunnen dan dus straks gerust op vakantie.
maandag 20 juni 2011
Hanzeregatta met golven en wind
Afgelopen weekend nam ik met Frisia deel aan de Hanzeregatta in Kampen. Vrijdag op weg met de "Rapklap", onze trouwe vouwcaravan en twee boten op het dak. Twee, want naast mijn Supersonic had ik ook een Streuer Tracer, een clubbootje, op het dak gebonden. Ik wilde in ieder geval kunnen varen, en daarom had ik de keus op deze vrij stabiele maar toch redelijk lichte K1 laten vallen.
Ongeveer 5 km vóór Roggebotsluis: verkeersconttrole. Gelukkig herinnerde ik me een kopietje van de autopapieren in het boekje en mijn rijbewijs had ik wel bij me. Pijpje blazen, verlichting controleren en alles OK. Maar ja die ene kano steekt teveel uit, mag maar maximaal een meter zijn, meneer. Ik dacht omdat de aanhanger er achter hangt maakt het niet heel veel uit. Maar ik kan hem wel even wat naar voren schuiven. Nee dat hoeft niet, er hangt toch een aanhanger achter. DUH.
De 1e K4 wedstrijd van Yorinde viel gelukkig uit, dus niet om 8.00 u langs de baan maar gelukkig nog even om te ontbijten en te prepareren op de K2 met Gerard. Ik besloot om dat te beginnen met eenklein verkenningsrondje in de Tracer. Dat ging ondanks de hoge golven in het hoekje bij de start eigenlijk best. Dat hoekje was lagerwal, en omdat het water flink werd opgestuwd door de wind recht over de baan, is dat het meest ruwe stuk. Toch was ik blij dat ik weer het rustige haventje achter het eiland binnen kon gaan.
Instappen in de "Oostduitse" K2 ging ook goed, en Gerard en ik hadden even wat moeite om recht te komen te zitten. Het gebruikelijke gebibber van mij bij stilliggen bleef eigenlijk grotendeels achterwege en met slim opvaren onder hogerwal, iets verder doorvaren en in één keer langzaam richting start bespaarden we ons een boel ellende want we hoefden niet te keren. De 500m ging redelijk goed, en we haalden zelfs een zilveren medaille. Punten voor de Hanzebokaal!
Daarna volgde nog de K4. Henk stuurde, Harry (van Trekvogels) op twee, ik op drie en Gerard op vier. In de boot van Beatrix ging dat prima, en we wonnen dan ook in onze klasse. Maar slechts na invaren met vele scheppen water recht in mijn gezicht, een "veelbewogen" start en een zeer natte race in baan nul. Van het hele spektakel van de senioren in de andere banen kreeg ik dus niets mee want alle concentratie was nodig om door de spleetjes van mijn ogen te blijven kijken en niet mijn lenzen kwijt te raken...
Als laatste op de zaterdag het NK lange baan. Ik had gezegd: alles onder de 30 minuten ben ik blij mee. Gezien de omstandigheden en de boot, leek me dat de richttijd. Een prima start, met een verschrikkelijke hoosbui daar net aan vooraf, probeerde ik bij Han (Viking) en Ashwin (AKV) aan te pikken om een zogje te hebben. Helaas met deze boot kwam ik er nét niet bij. Had ik in mijn Supersonic kunnen varen, was dat zeker gelukt, echter dat zou dan veel meer stress en misschien een zwempartij hebben opgeleverd...
Voor me zag ik bij de 1e twee boeien Han bijna omgaan. Daarna liepen Ashwin en hij langzaam steeds verder uit. Voor het laatste keerpunt zag ik ineens Cor rechts naast me verschijnen. Hij ging me voorbij en ik kwam rechts van hem, en probeerde weer aan te pikken. Hij ging bij het boeien een heel stuk dwars rechtdoor, waardoor ik niet linksaf kon om het keerpunt te ronden. Ik besloot om hem heen te varen. En al knokkend om de laatste paar honderd meter kwamen we gelijk aan de finish. Ik stopte iets te vroeg, waardoor Cor nét iets eerder over de streep kwam. Met 30.12 net niet onder het half uur. Toch was deze boot voor nu denk ik de goede keus.
Omdat het 's avonds regende, zaten we na de bekende BBQ in diverse groepjes te borrelen en te kletsen onder de voortenten en luifels. Misschien door de regen en kou, maakte niemand het echt laat. De 1e wedstrijd was al weer om 8 uur!
Zondagochtend dus, was Yorinde met Kiki en Claudia en een vierde meisje van een andere club dus wél als eerste aan de beurt. Zag er prima uit, alleen werden ze uit de baan gevaren. Na protest toch de 1e plaats. Kinderachtig? Nee, ik vind van niet, want als ze niet gehinderd waren hadden ze ook 1e geworden.
In de K2 was het min of meer herhaling van gisteren, al was er duidelijk een andere wind. Hierdoor waren er veel minder golven. We moesten nu voor de start wel een paar rondjes varen, maar dat heb ik nog steeds liever dan stilliggen. Voor het tweede avontuur in de K4 had ik mij nu beter geprepareerd: windjack en zonnebril zorgden dat ik het niet koud kreeg en kon blijven kijken. Henk start rechts, en dat doe ik eigenlijk nooit maar ik kon gelukkig meteen bij de tweede slag meebeuken. Dat pas nadat we bij de start erg ons best moesten doen om recht te blijven liggen en de starter er duidelijk moeite mee had om ons gelijk op weg te sturen. We kwamen nog even in een verkeerde baan maar toch weer 1e in onze categorie. Punten! De medailles ophalen lukte niet want ook de uitdeelmevrouw bleef liever binnen...
Mijn 200 m K1 ging ook goed, ik maaide als een gek in het begin en ging goed over op baantempo. Ik kon toch Ashwin niet voorblijven en hoewel ik in baan 5, naast een lege baan 4 startte, zat ik toch op een gegeven moment achter Jeroen in baan 3 (???). Na wat extra meters dus, sloot ik de wedstrijddag af met een laatste plaats. Maar ik heb in ieder geval kunnen varen! Meer zat er niet in deze keer.
Nog even getwijfeld over de Wok-Inn maar deze keer maar liever vroeg naar huis. Maaike reed met ons mee, net als de tassen van Joeri en Nivard, en zo kwam het al even regenachtige Amstelveen weer in zicht. Het was en bleef winderig en regenachtig, maar het was weer gezellig en de moeite waard.
Ongeveer 5 km vóór Roggebotsluis: verkeersconttrole. Gelukkig herinnerde ik me een kopietje van de autopapieren in het boekje en mijn rijbewijs had ik wel bij me. Pijpje blazen, verlichting controleren en alles OK. Maar ja die ene kano steekt teveel uit, mag maar maximaal een meter zijn, meneer. Ik dacht omdat de aanhanger er achter hangt maakt het niet heel veel uit. Maar ik kan hem wel even wat naar voren schuiven. Nee dat hoeft niet, er hangt toch een aanhanger achter. DUH.
De 1e K4 wedstrijd van Yorinde viel gelukkig uit, dus niet om 8.00 u langs de baan maar gelukkig nog even om te ontbijten en te prepareren op de K2 met Gerard. Ik besloot om dat te beginnen met eenklein verkenningsrondje in de Tracer. Dat ging ondanks de hoge golven in het hoekje bij de start eigenlijk best. Dat hoekje was lagerwal, en omdat het water flink werd opgestuwd door de wind recht over de baan, is dat het meest ruwe stuk. Toch was ik blij dat ik weer het rustige haventje achter het eiland binnen kon gaan.
Instappen in de "Oostduitse" K2 ging ook goed, en Gerard en ik hadden even wat moeite om recht te komen te zitten. Het gebruikelijke gebibber van mij bij stilliggen bleef eigenlijk grotendeels achterwege en met slim opvaren onder hogerwal, iets verder doorvaren en in één keer langzaam richting start bespaarden we ons een boel ellende want we hoefden niet te keren. De 500m ging redelijk goed, en we haalden zelfs een zilveren medaille. Punten voor de Hanzebokaal!
Daarna volgde nog de K4. Henk stuurde, Harry (van Trekvogels) op twee, ik op drie en Gerard op vier. In de boot van Beatrix ging dat prima, en we wonnen dan ook in onze klasse. Maar slechts na invaren met vele scheppen water recht in mijn gezicht, een "veelbewogen" start en een zeer natte race in baan nul. Van het hele spektakel van de senioren in de andere banen kreeg ik dus niets mee want alle concentratie was nodig om door de spleetjes van mijn ogen te blijven kijken en niet mijn lenzen kwijt te raken...
Als laatste op de zaterdag het NK lange baan. Ik had gezegd: alles onder de 30 minuten ben ik blij mee. Gezien de omstandigheden en de boot, leek me dat de richttijd. Een prima start, met een verschrikkelijke hoosbui daar net aan vooraf, probeerde ik bij Han (Viking) en Ashwin (AKV) aan te pikken om een zogje te hebben. Helaas met deze boot kwam ik er nét niet bij. Had ik in mijn Supersonic kunnen varen, was dat zeker gelukt, echter dat zou dan veel meer stress en misschien een zwempartij hebben opgeleverd...
Voor me zag ik bij de 1e twee boeien Han bijna omgaan. Daarna liepen Ashwin en hij langzaam steeds verder uit. Voor het laatste keerpunt zag ik ineens Cor rechts naast me verschijnen. Hij ging me voorbij en ik kwam rechts van hem, en probeerde weer aan te pikken. Hij ging bij het boeien een heel stuk dwars rechtdoor, waardoor ik niet linksaf kon om het keerpunt te ronden. Ik besloot om hem heen te varen. En al knokkend om de laatste paar honderd meter kwamen we gelijk aan de finish. Ik stopte iets te vroeg, waardoor Cor nét iets eerder over de streep kwam. Met 30.12 net niet onder het half uur. Toch was deze boot voor nu denk ik de goede keus.
Omdat het 's avonds regende, zaten we na de bekende BBQ in diverse groepjes te borrelen en te kletsen onder de voortenten en luifels. Misschien door de regen en kou, maakte niemand het echt laat. De 1e wedstrijd was al weer om 8 uur!
Zondagochtend dus, was Yorinde met Kiki en Claudia en een vierde meisje van een andere club dus wél als eerste aan de beurt. Zag er prima uit, alleen werden ze uit de baan gevaren. Na protest toch de 1e plaats. Kinderachtig? Nee, ik vind van niet, want als ze niet gehinderd waren hadden ze ook 1e geworden.
In de K2 was het min of meer herhaling van gisteren, al was er duidelijk een andere wind. Hierdoor waren er veel minder golven. We moesten nu voor de start wel een paar rondjes varen, maar dat heb ik nog steeds liever dan stilliggen. Voor het tweede avontuur in de K4 had ik mij nu beter geprepareerd: windjack en zonnebril zorgden dat ik het niet koud kreeg en kon blijven kijken. Henk start rechts, en dat doe ik eigenlijk nooit maar ik kon gelukkig meteen bij de tweede slag meebeuken. Dat pas nadat we bij de start erg ons best moesten doen om recht te blijven liggen en de starter er duidelijk moeite mee had om ons gelijk op weg te sturen. We kwamen nog even in een verkeerde baan maar toch weer 1e in onze categorie. Punten! De medailles ophalen lukte niet want ook de uitdeelmevrouw bleef liever binnen...
Mijn 200 m K1 ging ook goed, ik maaide als een gek in het begin en ging goed over op baantempo. Ik kon toch Ashwin niet voorblijven en hoewel ik in baan 5, naast een lege baan 4 startte, zat ik toch op een gegeven moment achter Jeroen in baan 3 (???). Na wat extra meters dus, sloot ik de wedstrijddag af met een laatste plaats. Maar ik heb in ieder geval kunnen varen! Meer zat er niet in deze keer.
Nog even getwijfeld over de Wok-Inn maar deze keer maar liever vroeg naar huis. Maaike reed met ons mee, net als de tassen van Joeri en Nivard, en zo kwam het al even regenachtige Amstelveen weer in zicht. Het was en bleef winderig en regenachtig, maar het was weer gezellig en de moeite waard.
donderdag 16 juni 2011
Bootjes uitproberen: het kan raar lopen...
Zo zit je te stuntelen in een Supersonic, zo vaar je heerlijk een rondje in een Accelero...
Het plan was om woensdagmiddag vóór de training in ieder geval de Viper van Frans uit te proberen. Dus zo gezegd, zo gedaan, rond half vijf zat ik inderdaad in de Viper. In deze stabiele boot is het voor mij inderdaad een kwestie van instappen en wegvaren. Dat doel kan hiermee dus wel gehaald worden. De vraag is of hij voor mij snel genoeg is. Op dit moment weet ik dat nog niet. Na een paar stukken flink doorhalen had ik het idee dat je toch wel wat meer moeite moet doen om deze boot te laten lopen.
Wat dan? Frans was er nog niet, en Harry, die vorige week in de Neumann van Frans voer, was op vakantie. Dus ik de Neumann uit het rek gehaald. Voorzien van een draaizitje, ook hier instappen en wegvaren. Eens even gaan kijken op de Bosbaan dan maar? Na het overdragen bleek het daar erg, erg druk met roeiers, dus om in mijn eentje daar tussen te gaan liggen leek mij niet zo'n goed idee. Achteruit terug, ook dat ging goed, al was het toch even stressen. En dat wil ik nou juist eigenlijk niet...
Verder dus in het bos. Na de grote en kleine kanovijver raakte ik aardig ingevaren en voor mijn gevoel ging het lekker. Maar omdat de echte training nog moest beginnen, legde ik de Neumann weg en keek of ik Frans al ergens zag, om in de K2 deel te nemen aan de training. Misschien had Frans het mailtje van mij anders begrepen, hoe dan ook, geen Frans. Dus dan maar in de Neumann.
Toen ik instapte, kreeg ik meteen van Ed de opmerking dat de boot veel te groot was voor mij, en dat de punt boven water stak. Hm, volgens mij heeft hij gelijk. Maar ja, toch maar gaan varen. Zo'n opmerking maakt me dan gelijk weer onzeker, en ik had al geen zin meer om de Bosbaan op te gaan. Dan maar een rondje Bos.
Op de grote kanovijver kwamen Boris, Ed en Robert-Jan mij achterop. Zij waren bezig aan een "rustig" rondje. Ik kroop bij Robert-Jan op zog, en de jongens werden meteen een soort enthousiast. Het werd voor de rest van het rondje een praktijkles zogvaren, waarbij het kruiszog houden met de Neumann en de wendbaarheid / directe reactie op het roer goed van pas kwam. Het werd weer leuk!
Tegen het eind van het rondje bleek er ook nog een persoonlijk record voor mij in te zitten, en hoewel mijn schouder begon te protesteren en mijn hartslag zeker niet meer onder de 85% bleef, zette ik toch steeds weer aan om op het zog te blijven. Hoewel ik er een aantal keer afviel, wachtte Boris steeds tot ik er weer bij was, wat resulteerde in een rondje in 1.02 of misschien zelfs 1.01.30. Een PR dus voor mij. Het rondje binnen 1 uur komt in zicht. Mag ik dat nog eens meemaken...
Bij het uitstappen zei Ed: "Heb je al eens in deze boot gezeten", doelend op zijn Accelero. Ik heb daar wel eens in gezeten volgens mij, maar nooit lang genoeg om echt een indruk te krijgen. "Leg maar neer," zei ik, en we gingen nog een klein rondje. Ingevaren als ik was, wonder boven wonder ook hier instappen en wegvaren... Wat gebeurt hier nu? Op kruiszog hoefde ik nu echt helemaal bijna niets meer te doen. Supergoed uitgetrimd deze boot, en goed bestuurbaar ondanks dat mijn tenen knel zaten in de smalle punt. Maar ik was toch te moe om dit lang vol te houden en stilliggen om te draaien zag ik ook niet zo zitten. Dus maakten we het kleine rondje af, terwijl Ed commentaar gaf op de Neumann. Volgens hem wordt de wendbaarheid alleen maar goedgemaakt door het goed luisteren naar het roer, en ligt hij ook voor hem veel te hoog op het water. Gevolg is dat je bij zogvaren maar een beetje te ver naar achteren hoeft te komen te zitten en je houdt het al niet meer.
Wat leert dit alles mij?
1. Het zit tussen je oren.
2. Ook al zit het tussen je oren, dan nog is het moeilijk en niet leuk om steeds opnieuw aan je boot te moeten wennen en dan nog af en toe "verraden" te worden als je om gaat op onverklaarbare wijze.
3. Een Viper vind ik nu nog te stabiel denk ik.
4. De Neumann is misschien wel goed om alleen in het bos te trainen voor de Gudena, want heeft een draaizitje, maar is geen goede boot voor mij.
5. Andere alternatieven: Supersonic M in plaats van L, Infusion, of misschien Zedtech 75?
Kortom, ik ben er nog (lang) niet uit. Bootje toch maar te koop zetten in Kampen?
Het plan was om woensdagmiddag vóór de training in ieder geval de Viper van Frans uit te proberen. Dus zo gezegd, zo gedaan, rond half vijf zat ik inderdaad in de Viper. In deze stabiele boot is het voor mij inderdaad een kwestie van instappen en wegvaren. Dat doel kan hiermee dus wel gehaald worden. De vraag is of hij voor mij snel genoeg is. Op dit moment weet ik dat nog niet. Na een paar stukken flink doorhalen had ik het idee dat je toch wel wat meer moeite moet doen om deze boot te laten lopen.
Wat dan? Frans was er nog niet, en Harry, die vorige week in de Neumann van Frans voer, was op vakantie. Dus ik de Neumann uit het rek gehaald. Voorzien van een draaizitje, ook hier instappen en wegvaren. Eens even gaan kijken op de Bosbaan dan maar? Na het overdragen bleek het daar erg, erg druk met roeiers, dus om in mijn eentje daar tussen te gaan liggen leek mij niet zo'n goed idee. Achteruit terug, ook dat ging goed, al was het toch even stressen. En dat wil ik nou juist eigenlijk niet...
Verder dus in het bos. Na de grote en kleine kanovijver raakte ik aardig ingevaren en voor mijn gevoel ging het lekker. Maar omdat de echte training nog moest beginnen, legde ik de Neumann weg en keek of ik Frans al ergens zag, om in de K2 deel te nemen aan de training. Misschien had Frans het mailtje van mij anders begrepen, hoe dan ook, geen Frans. Dus dan maar in de Neumann.
Toen ik instapte, kreeg ik meteen van Ed de opmerking dat de boot veel te groot was voor mij, en dat de punt boven water stak. Hm, volgens mij heeft hij gelijk. Maar ja, toch maar gaan varen. Zo'n opmerking maakt me dan gelijk weer onzeker, en ik had al geen zin meer om de Bosbaan op te gaan. Dan maar een rondje Bos.
Op de grote kanovijver kwamen Boris, Ed en Robert-Jan mij achterop. Zij waren bezig aan een "rustig" rondje. Ik kroop bij Robert-Jan op zog, en de jongens werden meteen een soort enthousiast. Het werd voor de rest van het rondje een praktijkles zogvaren, waarbij het kruiszog houden met de Neumann en de wendbaarheid / directe reactie op het roer goed van pas kwam. Het werd weer leuk!
Tegen het eind van het rondje bleek er ook nog een persoonlijk record voor mij in te zitten, en hoewel mijn schouder begon te protesteren en mijn hartslag zeker niet meer onder de 85% bleef, zette ik toch steeds weer aan om op het zog te blijven. Hoewel ik er een aantal keer afviel, wachtte Boris steeds tot ik er weer bij was, wat resulteerde in een rondje in 1.02 of misschien zelfs 1.01.30. Een PR dus voor mij. Het rondje binnen 1 uur komt in zicht. Mag ik dat nog eens meemaken...
Bij het uitstappen zei Ed: "Heb je al eens in deze boot gezeten", doelend op zijn Accelero. Ik heb daar wel eens in gezeten volgens mij, maar nooit lang genoeg om echt een indruk te krijgen. "Leg maar neer," zei ik, en we gingen nog een klein rondje. Ingevaren als ik was, wonder boven wonder ook hier instappen en wegvaren... Wat gebeurt hier nu? Op kruiszog hoefde ik nu echt helemaal bijna niets meer te doen. Supergoed uitgetrimd deze boot, en goed bestuurbaar ondanks dat mijn tenen knel zaten in de smalle punt. Maar ik was toch te moe om dit lang vol te houden en stilliggen om te draaien zag ik ook niet zo zitten. Dus maakten we het kleine rondje af, terwijl Ed commentaar gaf op de Neumann. Volgens hem wordt de wendbaarheid alleen maar goedgemaakt door het goed luisteren naar het roer, en ligt hij ook voor hem veel te hoog op het water. Gevolg is dat je bij zogvaren maar een beetje te ver naar achteren hoeft te komen te zitten en je houdt het al niet meer.
Wat leert dit alles mij?
1. Het zit tussen je oren.
2. Ook al zit het tussen je oren, dan nog is het moeilijk en niet leuk om steeds opnieuw aan je boot te moeten wennen en dan nog af en toe "verraden" te worden als je om gaat op onverklaarbare wijze.
3. Een Viper vind ik nu nog te stabiel denk ik.
4. De Neumann is misschien wel goed om alleen in het bos te trainen voor de Gudena, want heeft een draaizitje, maar is geen goede boot voor mij.
5. Andere alternatieven: Supersonic M in plaats van L, Infusion, of misschien Zedtech 75?
Kortom, ik ben er nog (lang) niet uit. Bootje toch maar te koop zetten in Kampen?
maandag 13 juni 2011
Pinksterkamp
Op de laatste dag Pinksterkamp ben ik toch tot de conclusie gekomen dat ik een ander bootje nodig heb. In mijn K1 beleef ik op dit moment niet zoveel plezier meer. Ik heb eigenlijk gewoon geen zin meer in het gekloot om iedere keer een kwartier of meer nodig te hebben om een beetje lekker te kunnen varen enz. Of ik nog moe was of wat dan ook, ik kon vanmorgen in 1e instantie wel goed wegkomen van de kant, geen bibbers of wat, maar binnen 100m lag ik toch weer te spartelen. Voor mezelf vervelend omdat ik toen niet meer kon varen en voor anderen omdat ze me dan weer moeten helpen.
Dus lang verhaal kort: ik ben op zoek naar een andere boot en ga gelijk mijn Supersonic te koop zetten.
Nu het goede nieuws: zondag was een topdag! Met Frans in de K2 meegevaren met een groepje, verder bestaande uit Gerard, Cor, Erik-Jan, Hans en Henk.
De route ging via Noorden, Woerdense verlaat en het riviertje de Grecht, naar de jachthaven van Woerden en terug. De hele weg heen wind tegen en terug dus lekker wind mee. Heerlijk, dit water staat in mijn persoonlijke top-5 van Nederlandse kanowateren. Oude bekende plekken kwamen voorbij zoals het sluisje van Woerdense Verlaat en het gemaal bij de Zegveldse Uitweg. Dan is kanoën dus geweldig!
Dus lang verhaal kort: ik ben op zoek naar een andere boot en ga gelijk mijn Supersonic te koop zetten.
Nu het goede nieuws: zondag was een topdag! Met Frans in de K2 meegevaren met een groepje, verder bestaande uit Gerard, Cor, Erik-Jan, Hans en Henk.
De route ging via Noorden, Woerdense verlaat en het riviertje de Grecht, naar de jachthaven van Woerden en terug. De hele weg heen wind tegen en terug dus lekker wind mee. Heerlijk, dit water staat in mijn persoonlijke top-5 van Nederlandse kanowateren. Oude bekende plekken kwamen voorbij zoals het sluisje van Woerdense Verlaat en het gemaal bij de Zegveldse Uitweg. Dan is kanoën dus geweldig!
donderdag 9 juni 2011
Bijna-aanvaring en de nieuwe boot
Vorige week een beetje weinig tijd om te bloggen, waardoor het voorval op de Bosbaan tijdens de training van vorige week woensdag bijna vergeten was... Frans had rust voor de K2 Mix wedstrijd van Hemelvaartsdag dus ik deed mee in mijn K1. De training bestond uit 5x 1000m, waarbij steeds 200m 90-95% en dan 50m met minder druk op de peddel. Vrij zwaar en hier komen de snelheidsverschillen naar boven. Ik lag dus na de 1e 1000m meteen achter. Ik probeerde dus zo snel mogelijk te keren. Ik achterom en zag niets. Ik voer baan 2 binnen en draaide terug richting baan 3. Uit mijn linker ooghoek zag ik een punt van een roeiboot binnenvaren met redelijk hoge snelheid!
Er gingen in een flits twee dingen door me heen: - ik zit fout, en - ik moet me laten omslaan anders krijg ik een roeispaan of stalen afhouder in mijn rug...!
Dus inderdaad liet ik mij snel omslaan en bleef met mijn hoofd onder water. Toen ik boven kwam maakte ik meteen excuses naar de twee roeiers, en Harry kwam mij te hulp om mijn boot naar een steiger te varen. Met uitgewrongen kleren en verder gelukkig alleen een gedeukt ego hervatte ik de training. Dan merk je wat een klap het geeft, die adrenaline. Niet meer vooruit te branden, dus dan maar op souplesse de training uitvaren.
Zondag had Frans nog geen zin om te K2-en, dus werd het een rondje Bos met de K1, waarbij ook Pieter aansloot. Gisteren werd bij het overdragen naar de Bosbaan alsnog besloten er een ronje Bos van te maken, omdat de straffe wind (kracht 4 à 5) precies recht op de baan stond en er schuimkopjes te zien waren. Het was volgens mij vooral Henk die er niet zo'n zin in had. Dus werd de eerste training voor mij in de nieuwe K2 van Frans een rondje Bos. Dit werd in een straf tempo afgewerkt met Harry naast ons in Frans' andere boot met draaizitje. Inclusief de mislukte overdraging een rondje in 1 uur 6 minuten is best snel. Dat zou zonder de onderbreking zo'n 1 uur 2 minuten zijn.
Wat mij betreft is de boot goedgekeurd! Heerlijk licht en goede feedback in je zitvlak wat hij precies doet. Alleen klaagde Frans over de bestuurbaarheid. In 1e instantie liep hij uit zijn roer. Nu zit er een "Pieter"-roetje onder en staan de touwtjes een stuk strakker, wat al verbetering geeft. Maar nu giert hij dóór bij het nemen van scherpe bochten. Frans gaat er nog naar kijken.
Na de training testte ik nog even de pomp die Frans heeft ingebouwd. Ook deze werkt naar behoren, aan de kant in ieder geval. We zullen vanzelf wel zien of het ook tijdens het varen werkt. O ja en Frans draagt tegenwoordig bretels.
Er gingen in een flits twee dingen door me heen: - ik zit fout, en - ik moet me laten omslaan anders krijg ik een roeispaan of stalen afhouder in mijn rug...!
Dus inderdaad liet ik mij snel omslaan en bleef met mijn hoofd onder water. Toen ik boven kwam maakte ik meteen excuses naar de twee roeiers, en Harry kwam mij te hulp om mijn boot naar een steiger te varen. Met uitgewrongen kleren en verder gelukkig alleen een gedeukt ego hervatte ik de training. Dan merk je wat een klap het geeft, die adrenaline. Niet meer vooruit te branden, dus dan maar op souplesse de training uitvaren.
Zondag had Frans nog geen zin om te K2-en, dus werd het een rondje Bos met de K1, waarbij ook Pieter aansloot. Gisteren werd bij het overdragen naar de Bosbaan alsnog besloten er een ronje Bos van te maken, omdat de straffe wind (kracht 4 à 5) precies recht op de baan stond en er schuimkopjes te zien waren. Het was volgens mij vooral Henk die er niet zo'n zin in had. Dus werd de eerste training voor mij in de nieuwe K2 van Frans een rondje Bos. Dit werd in een straf tempo afgewerkt met Harry naast ons in Frans' andere boot met draaizitje. Inclusief de mislukte overdraging een rondje in 1 uur 6 minuten is best snel. Dat zou zonder de onderbreking zo'n 1 uur 2 minuten zijn.
Wat mij betreft is de boot goedgekeurd! Heerlijk licht en goede feedback in je zitvlak wat hij precies doet. Alleen klaagde Frans over de bestuurbaarheid. In 1e instantie liep hij uit zijn roer. Nu zit er een "Pieter"-roetje onder en staan de touwtjes een stuk strakker, wat al verbetering geeft. Maar nu giert hij dóór bij het nemen van scherpe bochten. Frans gaat er nog naar kijken.
Na de training testte ik nog even de pomp die Frans heeft ingebouwd. Ook deze werkt naar behoren, aan de kant in ieder geval. We zullen vanzelf wel zien of het ook tijdens het varen werkt. O ja en Frans draagt tegenwoordig bretels.
woensdag 1 juni 2011
Frans heeft een nieuwe boot!
En ik mag er in meevaren.
Blijkbaar was er iets misgegaan met de planning want de nieuwe K2 van Frans was in Duisburg... De snelste manier om het ding in Nederland te krijgen was om hem zelf maar te gaan halen, dus Frans en Pieter zijn vanmorgen heen en weer gereden.
Ik was op weg naar de slager toen ik op het kruispunt een bekende auto met op het dak een ingepakte boot zag. Ik wist meteen wat er aan de hand was en fietste dus eerst zo snel mogelijk naar Frisia. Ik was er gelijk met Pieter en Frans en kon nog een beetje helpen met afladen en uitpakken, en natuurlijk een paar fotootjes maken!
Wij natuurlijk razend nieuwsgierig, Frans natuurlijk het meest, en snel werd de verpakking en hoes verwijderd. Wauw, wat een mooie boot, en zo lekker licht!
Frans gaat eerst vanmiddag de boel in orde maken en met Diana varen, als generale repetitie voor de NK Mix. Veel succes, Frans!
maandag 30 mei 2011
Wederom zwaar weer
Zondag was het net als de hele week ervoor, erg winderig weer, windkracht 5. De Ringvaart gaf zich op de heenweg niet snel gewonnen, en moest er gebeukt worden. Ook terug was het flink aanpoten, alhoewel wind mee. De training was 45 minuten heen, 45 minuten terug, en om de 7 minuten iemand anders op kop. Nou dat kopnemen lukte Harry en Hans op de heenweg maar 5 minuten, en de rest liet het er maar helemaal bij zitten. Behalve Henk en Anne, die samen op weg waren en ook een langere route gevaren hebben: tot de Blauwe Beugel terwijl wij maar tot de Aalsmeerderbrug gingen. Op de terugweg, met wind mee, werd er wat meer kop gewisseld, en zowel Harry als Boris als Axel voeren het laatste stuk solo. Ook kwamen we Robert-Jan en Pieter nog tegen.
Nieuwe ervaring van deze dag: er lag een groot afgemeerd schip met draaiende schroef, wat een gigantische stroom veroorzaakte. Wij zagen Axel voor ons al zomaar een paar meter opzij gezet worden. Ons gebeurde dat ook. Maar ik moet zeggen dat als je het verwacht, dit toch voor mij (vooral mentaal) een minder moeilijk te nemen hindernis is dan de hoge golven die we zo nu en dan achter de diverse bootjes tegenkwamen.
De woensdag ervoor hadden we op de Bosbaan 10x1000m gedaan, waar Frans op het eind nog puf had voor een eindsprint. Nu was hij echt diep gegaan en moest in de kleedkamer een paar minuten op adem komen. Ik voelde maandag pas wat ik eigenlijk gedaan had: spierpijn in armen en rug. Maar misschien is dit een beetje verergerd doordat ik nog een paar uur thuis op de wind had gestaan om de ladder voor Leonie vast te houden toen ze aan het schilderen was.
Woensdag is Frans er niet, die is in rust voor de NK Mix die hij met Diana vaart. Misschien sla ik ook wel over en ga een dag eerder modelvliegen. (Zie linkje naar andere blog.)
Nieuwe ervaring van deze dag: er lag een groot afgemeerd schip met draaiende schroef, wat een gigantische stroom veroorzaakte. Wij zagen Axel voor ons al zomaar een paar meter opzij gezet worden. Ons gebeurde dat ook. Maar ik moet zeggen dat als je het verwacht, dit toch voor mij (vooral mentaal) een minder moeilijk te nemen hindernis is dan de hoge golven die we zo nu en dan achter de diverse bootjes tegenkwamen.
De woensdag ervoor hadden we op de Bosbaan 10x1000m gedaan, waar Frans op het eind nog puf had voor een eindsprint. Nu was hij echt diep gegaan en moest in de kleedkamer een paar minuten op adem komen. Ik voelde maandag pas wat ik eigenlijk gedaan had: spierpijn in armen en rug. Maar misschien is dit een beetje verergerd doordat ik nog een paar uur thuis op de wind had gestaan om de ladder voor Leonie vast te houden toen ze aan het schilderen was.
Woensdag is Frans er niet, die is in rust voor de NK Mix die hij met Diana vaart. Misschien sla ik ook wel over en ga een dag eerder modelvliegen. (Zie linkje naar andere blog.)
maandag 23 mei 2011
Draaiwinden
Zit je op een draaizitje, krijg je ook nog last van draaiwinden.
Zondag zijn we weer de ringvaart op geweest. Het waaide lekker, en de keuze linksaf of rechtsaf viel uit in het voordeel van rechtsaf. Je probeert altijd te gokken op eerst wind tegen en dan wind mee, maar dat was in dit geval niet zo makkelijk. In feite stond de wind min of meer dwars op de vaart, wat de wind op het water sterk afhankelijk maakt van bebouwing op de kant.
Rechtsaf dus, richting Badhoevedorp / Sloten. De training die Frans bedacht had, was 2000 meter in opbouwend tempo, en dat een keer of 6, 7, met daartussen rustig tempo om de hartslag weer te laten zakken. Net als de training van woensdag een heerlijke oefening, vind ik. Een en ander werd een beetje moeilijker gemaakt door valwinden en draaiwinden. Op de heenweg kwamen die overwegend van links. Hierdoor wordt je peddel met een klap naar beneden geblazen. Na het keerpunt, bij de brug in aanbouw bij het bord Zwanenburg, kwam de wind van rechts, en wordt je peddel omhooggeblazen.
Zowel op de heenweg als de terugweg waren er zowel stukken met felle tegen- en zijwind als stukken met wind mee. Met name op de stukken wind mee gingen we lekker te keer. De snelheid van woensdag werd waarschijnlijk wel weer gehaald, al hebben we het niet gemeten.
Eerder, op vrijdagmiddag, deed ik zelf in mijn K1 nog 5x250m en daarna ongeveer 2500m met steeds 20 à 30 slagen volle sprint en dan weer rustig varen. Het gaat lekker en voor mijn gevoel ga ik nog steeds goed vooruit. Het trainen op vrijdagmiddag is minder stressvol dan op dinsdagmorgen. Ik denk dat ik dit er maar in houd.
Zondag zijn we weer de ringvaart op geweest. Het waaide lekker, en de keuze linksaf of rechtsaf viel uit in het voordeel van rechtsaf. Je probeert altijd te gokken op eerst wind tegen en dan wind mee, maar dat was in dit geval niet zo makkelijk. In feite stond de wind min of meer dwars op de vaart, wat de wind op het water sterk afhankelijk maakt van bebouwing op de kant.
Rechtsaf dus, richting Badhoevedorp / Sloten. De training die Frans bedacht had, was 2000 meter in opbouwend tempo, en dat een keer of 6, 7, met daartussen rustig tempo om de hartslag weer te laten zakken. Net als de training van woensdag een heerlijke oefening, vind ik. Een en ander werd een beetje moeilijker gemaakt door valwinden en draaiwinden. Op de heenweg kwamen die overwegend van links. Hierdoor wordt je peddel met een klap naar beneden geblazen. Na het keerpunt, bij de brug in aanbouw bij het bord Zwanenburg, kwam de wind van rechts, en wordt je peddel omhooggeblazen.
Zowel op de heenweg als de terugweg waren er zowel stukken met felle tegen- en zijwind als stukken met wind mee. Met name op de stukken wind mee gingen we lekker te keer. De snelheid van woensdag werd waarschijnlijk wel weer gehaald, al hebben we het niet gemeten.
Eerder, op vrijdagmiddag, deed ik zelf in mijn K1 nog 5x250m en daarna ongeveer 2500m met steeds 20 à 30 slagen volle sprint en dan weer rustig varen. Het gaat lekker en voor mijn gevoel ga ik nog steeds goed vooruit. Het trainen op vrijdagmiddag is minder stressvol dan op dinsdagmorgen. Ik denk dat ik dit er maar in houd.
woensdag 18 mei 2011
Op topsnelheid
Gisteravond op de bosbaan was de training 8x1000m waarbij aan het eind van de 1000m de hartslag lekker op gang moest zijn, 85%.
De groep splitste in tweeën en met naast onze K2 nog een man of zes draaiden wij onze rondjes.
Het bleek dat enkelen van de groep te hard van start gingen en halverwege de 1000 juist afzakten in tempo. Hans "nam ze even apart" en na zijn uitleg gingen de laatste twee 1000's erg lekker en iedereen bouwde keurig op naar een mooi snel tempo aan het eind. Bij navragen hoe snel we nu eigenlijk gingen, kwamen getallen als 14,1 - 14,2 km/u voorbij! Nu waren wij op het laatste stuk met de K2 niet helemaal even snel dus houden we het op een topsnelheid van 14 km/u. Toch heel aardig voor een toerboot.
De groep splitste in tweeën en met naast onze K2 nog een man of zes draaiden wij onze rondjes.
Het bleek dat enkelen van de groep te hard van start gingen en halverwege de 1000 juist afzakten in tempo. Hans "nam ze even apart" en na zijn uitleg gingen de laatste twee 1000's erg lekker en iedereen bouwde keurig op naar een mooi snel tempo aan het eind. Bij navragen hoe snel we nu eigenlijk gingen, kwamen getallen als 14,1 - 14,2 km/u voorbij! Nu waren wij op het laatste stuk met de K2 niet helemaal even snel dus houden we het op een topsnelheid van 14 km/u. Toch heel aardig voor een toerboot.
maandag 16 mei 2011
Rondje Blauwe Beugel
We zijn weer lekker grensverleggend bezig geweest, in ieder geval toch voor mij. De ringvaart op en richting de Eiffeltoren (zie eerdere blog-entry). Maar die lijkt wel steeds dichterbij te komen want voor mijn gevoel waren we daar in een vloek en een zucht. Het verste punt tot nu toe, de Aalsmeerderbrug, is dan niet ver meer, dus alles daarna was nieuw voor mij. Langs Rijssenhout en uiteindelijk de Westeinder op en linksaf bij de Blauwe Beugel, richting Aalsmeer. Via het dorp (de Jeneversloot heeft niets met Jan te maken al heeft hij het er wel vaak over) terug naar de ringvaart. Het rondje zal zo'n 25 km zijn. Ik zal het van de week nog even nameten.
Ik was blij even te kunnen opstaan bij het overdragen om het bloed weer door mijn bilspieren te kunnen laten stromen. Het viel wel op dat die paar minuten voldoende waren om weer lekker te zitten!
Frans merkte op dat ik me gaandeweg steeds minder van golven en bootjes ging aantrekken. Ik denk dat het ook tussen mijn oren wel goed zit, en dat ik alleen nog wat overijverige reflexen heb af en toe...
Ik was blij even te kunnen opstaan bij het overdragen om het bloed weer door mijn bilspieren te kunnen laten stromen. Het viel wel op dat die paar minuten voldoende waren om weer lekker te zitten!
Frans merkte op dat ik me gaandeweg steeds minder van golven en bootjes ging aantrekken. Ik denk dat het ook tussen mijn oren wel goed zit, en dat ik alleen nog wat overijverige reflexen heb af en toe...
donderdag 12 mei 2011
Weer drie trainingen verder
Maandag: haltertraining thuis.
Dinsdag: K1 training in het bos - 2x5x250m (rondjes draaien op de kanovijver).
Woensdag: clubtraining - 4x1000@80% 4x500@85-90% 4x250@90-95%. Die laatste is natuurlijk de kuitenbijter, en Frans gooide na twee keer 205m de handdoek in de ring. Wat mij betreft had het nog wel gekund.
Wat opviel: bij het keren op de bosbaan blijft het lastig te voorspellen wat Frans gaat doen, zodat ik niet echt kan helpen bij het keren. Verder loopt het best goed. Wel blijven opletten met het "klaar voor actie zijn" wanneer er gestart gaat worden. Achterin een K2 moet je dan nét even alerter zijn om je peddel in de juiste stand te houden om meteen met je voorman mee te kunnen doen!
Dinsdag: K1 training in het bos - 2x5x250m (rondjes draaien op de kanovijver).
Woensdag: clubtraining - 4x1000@80% 4x500@85-90% 4x250@90-95%. Die laatste is natuurlijk de kuitenbijter, en Frans gooide na twee keer 205m de handdoek in de ring. Wat mij betreft had het nog wel gekund.
Wat opviel: bij het keren op de bosbaan blijft het lastig te voorspellen wat Frans gaat doen, zodat ik niet echt kan helpen bij het keren. Verder loopt het best goed. Wel blijven opletten met het "klaar voor actie zijn" wanneer er gestart gaat worden. Achterin een K2 moet je dan nét even alerter zijn om je peddel in de juiste stand te houden om meteen met je voorman mee te kunnen doen!
zondag 8 mei 2011
LSD = Long Slow Distance
Aan het eind van de training van vandaag zei Frans: "Dit was een LSD-training". Uit het weblog van Henk wist ik wat dat was: Long Slow Distance. Achteraf klopte dat ook, al zou de S ook voor saai kunnen staan.
De dag begon natuurlijk thuis met het vieren van Moederdag met een lekker ontbijtje en kadootjes voor Leonie. Thuis keken we vervolgens naar Eurosport HD naar de eerste World Cup wedstrijden van vandaag. Ik vertrok toen naar Frisia, en moest goed zoeken om daar de TV te ontdekken. Met mijn lenzen in moest ik recht voor de TV gaan staan om wat te kunnen zien. Maar wel mooi op tijd om Rowdy en Femke hun 2e plaats te zien behalen!
Frans en ik vertrokken naar de Ringvaart om daar dus de LSD-training te doen. Het trillen van mijn kant als er een bootje aan komt, deed denken aan angst voor spinnen: er is niets om bang voor te zijn, maar toch zijn er duizenden mensen die zonder dat ze daar iets aan kunnen doen, het zweet uitbreekt. Misschien eens kijken of hier trucs voor zijn om er van af te komen.
Eenmaal weer thuis, kan ik zeggen dat het al met al een vermoeiende training was, want tijdens de bekerfinale Ajax-FC Twente, toch niet saai, viel ik in slaap...
De dag begon natuurlijk thuis met het vieren van Moederdag met een lekker ontbijtje en kadootjes voor Leonie. Thuis keken we vervolgens naar Eurosport HD naar de eerste World Cup wedstrijden van vandaag. Ik vertrok toen naar Frisia, en moest goed zoeken om daar de TV te ontdekken. Met mijn lenzen in moest ik recht voor de TV gaan staan om wat te kunnen zien. Maar wel mooi op tijd om Rowdy en Femke hun 2e plaats te zien behalen!
Frans en ik vertrokken naar de Ringvaart om daar dus de LSD-training te doen. Het trillen van mijn kant als er een bootje aan komt, deed denken aan angst voor spinnen: er is niets om bang voor te zijn, maar toch zijn er duizenden mensen die zonder dat ze daar iets aan kunnen doen, het zweet uitbreekt. Misschien eens kijken of hier trucs voor zijn om er van af te komen.
Eenmaal weer thuis, kan ik zeggen dat het al met al een vermoeiende training was, want tijdens de bekerfinale Ajax-FC Twente, toch niet saai, viel ik in slaap...
donderdag 5 mei 2011
Waar je al niet aan denkt tijdens het varen
Gisteren was ik er niet helemaal met mijn gedachten bij. Geleerd voor een examen, drukte thuis, dodenherdenking, FaceBook, Twitter, moederdag, weet ik veel wat er allemaal door mijn hoofd ging. Het trainen was dus grotendeels een concentratieoefening gisteravond.
Het schema was niet helemaal bekend, we kwamen uit op 100m snel, uitvaren tot onder hartslag 120, 250m snel, uitvaren tot onder 120, 500m snel, uitvaren tot onder 120, en dat riedeltje een aantal keer herhalen.
In het begin, nog niet helemaal ingevaren, bleek het lastig om mijn ademhaling mee op gang te nemen. Verderop in de training werd het lastig om het tempo met name in de 500m vast te houden. Tussendoor zakte mijn "doorhaal" terug. En ook een keer tijdens de 100m zat ik niet goed met Frans in kadans. Kortom, leermomenten genoeg deze training. Maar goed, het zijn allemaal wel overkomelijkheden. Ik wijt het nogmaals aan mijn concentratie dat het af en toe verslapte.
Tijdens het terugvaren werd het acht uur, en was het tijd voor de dodenherdenking. Hoewel er vrijwel geen kip in de buurt was, legden wij toch even de peddels neer, en luisterden naar het verkeer op de snelweg en de vogels om ons heen. We waren goed gekleed op weg gegaan. In het begin van de training was het vrij warm, nu viel de temperatuur toch tegen, nu de zon onder de bomen was gezakt.
Hoewel niet druk aan de bar, was het toch nog even erg gezellig, met de gebruikelijke ongein. Niemand wist het antwoord op de vraag waarom, als vrouwen toch twee dingen tegelijk kunnen doen, ze kennelijk niet de liefde kunnen bedrijven terwijl ze hoofdpijn hebben... Ik vraag me ook af of Wim zijn kroescontrol al weer gemaakt is. En dan hebben we het nog niet gehad over de Lambada-sonde van Rob. Grüss Gott!
Het schema was niet helemaal bekend, we kwamen uit op 100m snel, uitvaren tot onder hartslag 120, 250m snel, uitvaren tot onder 120, 500m snel, uitvaren tot onder 120, en dat riedeltje een aantal keer herhalen.
In het begin, nog niet helemaal ingevaren, bleek het lastig om mijn ademhaling mee op gang te nemen. Verderop in de training werd het lastig om het tempo met name in de 500m vast te houden. Tussendoor zakte mijn "doorhaal" terug. En ook een keer tijdens de 100m zat ik niet goed met Frans in kadans. Kortom, leermomenten genoeg deze training. Maar goed, het zijn allemaal wel overkomelijkheden. Ik wijt het nogmaals aan mijn concentratie dat het af en toe verslapte.
Tijdens het terugvaren werd het acht uur, en was het tijd voor de dodenherdenking. Hoewel er vrijwel geen kip in de buurt was, legden wij toch even de peddels neer, en luisterden naar het verkeer op de snelweg en de vogels om ons heen. We waren goed gekleed op weg gegaan. In het begin van de training was het vrij warm, nu viel de temperatuur toch tegen, nu de zon onder de bomen was gezakt.
Hoewel niet druk aan de bar, was het toch nog even erg gezellig, met de gebruikelijke ongein. Niemand wist het antwoord op de vraag waarom, als vrouwen toch twee dingen tegelijk kunnen doen, ze kennelijk niet de liefde kunnen bedrijven terwijl ze hoofdpijn hebben... Ik vraag me ook af of Wim zijn kroescontrol al weer gemaakt is. En dan hebben we het nog niet gehad over de Lambada-sonde van Rob. Grüss Gott!
dinsdag 3 mei 2011
Standje 69
Standje 69 in een kano is wat lastig, en ook was het nogal koud. Daarom koos ik vanmorgen voor de ergometer.
Waar gaat dit nu weer over?
Zondag had ik het met Hans over kanoën met een metronoom. Ik had daar ook al eens over nagedacht maar was er niet op doorgegaan. Blijkt: Hans vaart in het voorseizoen met een metronoom om zijn nek op 70 BPM (een term uit het discogebeuren) om op deze relatief lage slagfrequentie te werken aan techniek, kracht en uithoudingsvermogen. Ik heb ergens ook zo'n ding liggen, en dus nam ik die vanmorgen mee naar het krachthok. Het schema van 2x 5x 250m op hartfrequentie max 162 was aan de beurt, en het leek mij een goede training om dit te combineren met de tikker. Op mijn metronoom zit echter geen 70 BPM, wel Standje 69. Dan is de keus gauw gemaakt.
De ergometer met batterij heeft een kromme peddelsteel, dus dan maar de andere. De training kon nu niet op 250 meters gevaren worden. Het werd invaren op Standje 69, ongeveer 1 minuut snel tot max hartslag 162, dan meteen afzakken tot 69 slagen per minuut en wachten tot de hartslag onder de 140 gezakt was. Dit was ongeveer een minuutje. Dit 5x en dan 5 minuten pauze. Daarna het hele riedeltje nog een keer.
Weer een genoegelijk half uur trainen, zonder muziek dit keer maar wel met allerlei ritmes.
Waar gaat dit nu weer over?
Zondag had ik het met Hans over kanoën met een metronoom. Ik had daar ook al eens over nagedacht maar was er niet op doorgegaan. Blijkt: Hans vaart in het voorseizoen met een metronoom om zijn nek op 70 BPM (een term uit het discogebeuren) om op deze relatief lage slagfrequentie te werken aan techniek, kracht en uithoudingsvermogen. Ik heb ergens ook zo'n ding liggen, en dus nam ik die vanmorgen mee naar het krachthok. Het schema van 2x 5x 250m op hartfrequentie max 162 was aan de beurt, en het leek mij een goede training om dit te combineren met de tikker. Op mijn metronoom zit echter geen 70 BPM, wel Standje 69. Dan is de keus gauw gemaakt.
De ergometer met batterij heeft een kromme peddelsteel, dus dan maar de andere. De training kon nu niet op 250 meters gevaren worden. Het werd invaren op Standje 69, ongeveer 1 minuut snel tot max hartslag 162, dan meteen afzakken tot 69 slagen per minuut en wachten tot de hartslag onder de 140 gezakt was. Dit was ongeveer een minuutje. Dit 5x en dan 5 minuten pauze. Daarna het hele riedeltje nog een keer.
Weer een genoegelijk half uur trainen, zonder muziek dit keer maar wel met allerlei ritmes.
zondag 1 mei 2011
Je kunt het ook opzoeken
Mijn voorman had vandaag het plan opgevat om maar eens een vrij korte training te doen. Rondom het "de" Nieuwe Meer... Met windkracht 6 uit het oosten.
Dus.
Maar goed, hoewel het bij vlagen - letterlijk dus - stevig te keer ging, was het als de boel steady golfde, wel te doen. Die windvlagen waren nog het meest verraderlijk, en trokken zo nu en dan bijna de peddel uit je hand. Het heen-stuk ging tegenwind. Uiteindelijk kreeg ik door dat de boot zich niet zo heel veel van de golven aantrok, maar dat ik dat wél deed... Hoewel er wel wat "momentjes" waren, en ik eigenlijk hoopte dat Frans het te gortig zou vinden en via de Bosbaan terug zou gaan, bereikten wij het rustige water van de jachthaven. We keken even naar het originele eerste clubgebouw, of delen daarvan, die nog steeds te vinden zijn op de plek waar onze vereniging ooit begon. Daarna gingen we op voor de terugweg.
Dit betekende zowat recht oversteken, om niet te veel te verlijeren en uiteindelijk dwars op de golven te komen. Ook dit gaf de nodige "momentjes"... De boot begint op een gegeven moment een soort te balanceren op de toppen van de golven. Frans moest steeds naar links opsturen, en op de golf weer naar rechts om dan een stuk mee te surfen. Van enige druk op het peddelblad was eigenlijk geen sprake, wat het extra lastig maakte. Maar het lukte om net vóór de steiger langs te komen en we draaiden de ringvaart op. Dat was na deze ervaring een hele verademing, en we voeren nog tot de molen van Sloten.
Na de training evalueerden we. Volgens Frans was het redelijk vergelijkbaar met hoe het in Denemarken zou kunnen zijn. Het verschil is dat daar geen schoeiingen zijn en de golven dus niet zo sterk terugkomen. Dit zou het een en ander iets voorspelbaarder en geleidelijker moeten maken. Maar volgens Frans waren er ooit golven die zó hoog waren dat je met je peddel niet meer bij het water kon, en er onder de boot in de dalen ruimte ontstond...
Toch nog bijna 16 km, deze korte training. Dus.
Training weergeven op een grotere kaart
Dus.
Maar goed, hoewel het bij vlagen - letterlijk dus - stevig te keer ging, was het als de boel steady golfde, wel te doen. Die windvlagen waren nog het meest verraderlijk, en trokken zo nu en dan bijna de peddel uit je hand. Het heen-stuk ging tegenwind. Uiteindelijk kreeg ik door dat de boot zich niet zo heel veel van de golven aantrok, maar dat ik dat wél deed... Hoewel er wel wat "momentjes" waren, en ik eigenlijk hoopte dat Frans het te gortig zou vinden en via de Bosbaan terug zou gaan, bereikten wij het rustige water van de jachthaven. We keken even naar het originele eerste clubgebouw, of delen daarvan, die nog steeds te vinden zijn op de plek waar onze vereniging ooit begon. Daarna gingen we op voor de terugweg.
Dit betekende zowat recht oversteken, om niet te veel te verlijeren en uiteindelijk dwars op de golven te komen. Ook dit gaf de nodige "momentjes"... De boot begint op een gegeven moment een soort te balanceren op de toppen van de golven. Frans moest steeds naar links opsturen, en op de golf weer naar rechts om dan een stuk mee te surfen. Van enige druk op het peddelblad was eigenlijk geen sprake, wat het extra lastig maakte. Maar het lukte om net vóór de steiger langs te komen en we draaiden de ringvaart op. Dat was na deze ervaring een hele verademing, en we voeren nog tot de molen van Sloten.
Na de training evalueerden we. Volgens Frans was het redelijk vergelijkbaar met hoe het in Denemarken zou kunnen zijn. Het verschil is dat daar geen schoeiingen zijn en de golven dus niet zo sterk terugkomen. Dit zou het een en ander iets voorspelbaarder en geleidelijker moeten maken. Maar volgens Frans waren er ooit golven die zó hoog waren dat je met je peddel niet meer bij het water kon, en er onder de boot in de dalen ruimte ontstond...
Toch nog bijna 16 km, deze korte training. Dus.
Training weergeven op een grotere kaart
woensdag 27 april 2011
Een opwarmertje
Nog niets van 2010 gezien, wel een filmpje van de start van 2008 waar Henk voorbijkwam.
Vanavond clubtraining, 5x100m, 6x500m en een rondje bos uitvaren. Bij het laatste stuk bos vanaf de camping ging bij Frans het lampje uit. Waarschijnlijk had hij te weinig gedronken. Maar na een bruin hersteldrankje uit België ging het alweer een stuk beter.
dinsdag 26 april 2011
Het paasweekeinde
Ondanks hier en daar een verdwaald paasei toch goed getraind.
Meestal verwatert het trainingsgebeuren in zo'n feestdagenweekeinde door verplichte sociale activiteiten. Die waren er ook wel, en ook erg gezellig, maar ondanks dat toch op 1e paasdag met Frans lekker getraind. De verrassing was dat Frans aankondigde een nieuwe boot te hebben besteld. We gaan straks varen in een splinternieuwe Nelo Viper K2! Ik ben benieuwd.
De training was niet zo lang, omdat men op tijd terug moest zijn voor de Frisia Paasbrunch. Ik had niet ingeschreven dit keer, maar een boel anderen natuurlijk wel. Voor de training werd door een groep mensen gesproken over de invulling van de training met een groep deelnemers van uiteenlopende sterkte en snelheid. De ervaring is dat je wel met elkaar weggaat, maar onderweg toch snel al weer je eigen trainingstempo vaart en er dus eigenlijk geen groepsgevoel overblijft. Sterker nog, sommige deelnemers (of eigenlijk misschien vooral de afvallers) hebben het gevoel dat ze steeds afgetroefd worden en beleven aan het achteraan in het vuile water bungelen geen plezier. Ik herken hier wel iets van, maar heb dit steeds opgelost door me bij een groepje aan te sluiten van het juiste niveau. Dat dit dan steeds het langzaamste groepje is, kon mij niet veel schelen, qua training is dat voor mij het meest effectief.
Om meteen enig gehoor te geven aan het groepsgevoel, had Henk bedacht om de langzaamste vaarders groepsgewijs als eerste van start te laten gaan. Wij vertrokken dus met Hans en René op zog. De bedoeling was een rondje bos met een extra rondje camping, dat zal zo'n 13 à 14 km zijn. Het draaide weer lekker, en in het zonnetje bleven wij inderdaad goed bij elkaar. Af en toe wachtten wij op René, die op het tweede zog zat en bij smalle bruggetjes even moest afhaken. Tijdens het rondje kwamen eerst Henk en Anne, en daarna Ed ons achterop. Verder hebben we niemand gezien.
Na afloop kregen we van René nog enige feedback. Hij snapte niets van onze draaizitjes. Wel dat het misschien lekkerder zit, maar volgens hem hebben Frans en ik allebei het zelfde: de insteek komt eigenlijk pas goed als onze arm al weer naar achteren aan het bewegen is. Dit moeten we eigenlijk een keer gaan filmen om te kijken of we hier nog iets aan kunnen verbeteren. Frans herkent het zo niet, en strekt voor zijn gevoel zijn arm geheel door naar voren. Ik kan er zo ook niet zo veel mee, alleen probeer ik wel, zoals vanmorgen in mijn K1, de insteek zo effectief mogelijk te maken zonder te gaan raggen en rossen. Volgende week maar eens filmen.
Meestal verwatert het trainingsgebeuren in zo'n feestdagenweekeinde door verplichte sociale activiteiten. Die waren er ook wel, en ook erg gezellig, maar ondanks dat toch op 1e paasdag met Frans lekker getraind. De verrassing was dat Frans aankondigde een nieuwe boot te hebben besteld. We gaan straks varen in een splinternieuwe Nelo Viper K2! Ik ben benieuwd.
De training was niet zo lang, omdat men op tijd terug moest zijn voor de Frisia Paasbrunch. Ik had niet ingeschreven dit keer, maar een boel anderen natuurlijk wel. Voor de training werd door een groep mensen gesproken over de invulling van de training met een groep deelnemers van uiteenlopende sterkte en snelheid. De ervaring is dat je wel met elkaar weggaat, maar onderweg toch snel al weer je eigen trainingstempo vaart en er dus eigenlijk geen groepsgevoel overblijft. Sterker nog, sommige deelnemers (of eigenlijk misschien vooral de afvallers) hebben het gevoel dat ze steeds afgetroefd worden en beleven aan het achteraan in het vuile water bungelen geen plezier. Ik herken hier wel iets van, maar heb dit steeds opgelost door me bij een groepje aan te sluiten van het juiste niveau. Dat dit dan steeds het langzaamste groepje is, kon mij niet veel schelen, qua training is dat voor mij het meest effectief.
Om meteen enig gehoor te geven aan het groepsgevoel, had Henk bedacht om de langzaamste vaarders groepsgewijs als eerste van start te laten gaan. Wij vertrokken dus met Hans en René op zog. De bedoeling was een rondje bos met een extra rondje camping, dat zal zo'n 13 à 14 km zijn. Het draaide weer lekker, en in het zonnetje bleven wij inderdaad goed bij elkaar. Af en toe wachtten wij op René, die op het tweede zog zat en bij smalle bruggetjes even moest afhaken. Tijdens het rondje kwamen eerst Henk en Anne, en daarna Ed ons achterop. Verder hebben we niemand gezien.
Na afloop kregen we van René nog enige feedback. Hij snapte niets van onze draaizitjes. Wel dat het misschien lekkerder zit, maar volgens hem hebben Frans en ik allebei het zelfde: de insteek komt eigenlijk pas goed als onze arm al weer naar achteren aan het bewegen is. Dit moeten we eigenlijk een keer gaan filmen om te kijken of we hier nog iets aan kunnen verbeteren. Frans herkent het zo niet, en strekt voor zijn gevoel zijn arm geheel door naar voren. Ik kan er zo ook niet zo veel mee, alleen probeer ik wel, zoals vanmorgen in mijn K1, de insteek zo effectief mogelijk te maken zonder te gaan raggen en rossen. Volgende week maar eens filmen.
woensdag 20 april 2011
Gespijbeld...
Vandaag was het mooi vliegweer. (Check mijn andere blog!) Da's bijna het zelfde als mooi kanoweer. Maar ja vanmiddag koos ik er voor om niet te gaan trainen. Frans is op vakantie dus die mist me ook niet. Nu maar eens kijken hoe het in het Paasweekeinde gaat...
maandag 18 april 2011
Waterlandmarathon toertocht - Wat een prachtig kanoweer
Zondag voeren Frans en ik de 15km toertocht van de Waterlandmarathon. Een graadje of 17-18 en in de zon nog ietsje meer, bijna geen wind, echt helemaal top! Met 1.35 waren wij tevreden, en na wat golfslagbaden en prutsloten een goede trainingservaring rijker.
Bij het opladen bij Frisia bleek dat Wim Schepers niet mee kon omdat Frans een afspraak had gemaakt om een boot mee terug naar Frisa te vervoeren. We vertrokken lekker op tijd en hadden bij Viking dan ook alle tijd voor een bakje koffie, het bestuderen van de route en de laatste voorbereidingen.
Voor de start trilde ik behoorlijk, een vervelende eigenschap dat ik mijn benen niet stil krijg, ook al heb ik totaal niet het idee dat er iets mis kan gaan in de zin van omslaan of zo. Bij de start was ik dat gelukkig meteen weer kwijt, en voeren wij gelijk op met de houten K2 van Raymond Hol en Mark Greveling, een junior van DKV. Vlak daarachter kwamen een K2 en een K1 van RCC met aan boord Arnout Hamelink en Juliet Liber, en Jaap Kraaijenga. Dit groepje bleef redelijk bij elkaar. Alleen de houten K2 zagen we op een gegeven moment niet meer.
In Broek op Langedijk in het ondiepe Havenrak en de sloten daarna kreeg Frans een redelijke tik en moesten we het tempo iets laten zakken. We kwamen nog in aanraking met een motorbootje dat nét op het verkeerde moment aan de andere kant van een brug met daarna een haakse bocht kwam aanvaren. Ik moest mijn peddel uit het water halen, links loslaten en met mijn vrije hand afduwen, en ondanks dat kraakte de boot even... Maar we konden verder. De K2 en K1 van RCC lagen kennelijk minder diep en hadden iets minder last van de ondieptes, waardoor wij ze net niet bij konden houden.
Eenmaal weer op het Noordhollands Kanaal voer er een aantal honderden meters vóór ons een verschrikkelijk monsterlijk gedrocht van een motorboot die golven maakte alsof het de stoomboot van Sinterklaas was. Als dat de laatste kilometers zo bleef, waren we de sjaak. Maar gelukkig moest het ding wachten op de pont. Wij hadden genoeg tijd om bij te halen en wachtten voor de zekerheid tot de pont weer terug was, want de chauffeur keek niet onze kant op en je wilt niet door een pont overvaren worden.
Voorbij de pont hadden we de gang er weer goed in. Het draaizitje bewees weer goede diensten en we zagen (Frans in ieder geval, ik zie voornamelijk zijn rug) de RCC-ers weer langzaam dichterbij komen. Maar de finish, net voor de deur bij McDonalds, was te dichtbij en de stand bleef zoals die was. We konden tevreden gaan douchen. Het was tenslotte een toertocht, zeg je dan als je niet als eerste over de streep komt...
Een boterham en een pilsje later waren we weer helemaal het mannetje en bleven nog een paar minuten hangen om de prijsuitreiking mee te krijgen. Helaas waren er niet heel veel deelnemers, maar zoals altijd hadden de thuisblijvers ongelijk (of pech). Het was een welbesteed dagje, en nogmaals: geweldig kanoweer!
Uitslagen en verslag op site Viking: hier en hier.
Bij het opladen bij Frisia bleek dat Wim Schepers niet mee kon omdat Frans een afspraak had gemaakt om een boot mee terug naar Frisa te vervoeren. We vertrokken lekker op tijd en hadden bij Viking dan ook alle tijd voor een bakje koffie, het bestuderen van de route en de laatste voorbereidingen.
Voor de start trilde ik behoorlijk, een vervelende eigenschap dat ik mijn benen niet stil krijg, ook al heb ik totaal niet het idee dat er iets mis kan gaan in de zin van omslaan of zo. Bij de start was ik dat gelukkig meteen weer kwijt, en voeren wij gelijk op met de houten K2 van Raymond Hol en Mark Greveling, een junior van DKV. Vlak daarachter kwamen een K2 en een K1 van RCC met aan boord Arnout Hamelink en Juliet Liber, en Jaap Kraaijenga. Dit groepje bleef redelijk bij elkaar. Alleen de houten K2 zagen we op een gegeven moment niet meer.
In Broek op Langedijk in het ondiepe Havenrak en de sloten daarna kreeg Frans een redelijke tik en moesten we het tempo iets laten zakken. We kwamen nog in aanraking met een motorbootje dat nét op het verkeerde moment aan de andere kant van een brug met daarna een haakse bocht kwam aanvaren. Ik moest mijn peddel uit het water halen, links loslaten en met mijn vrije hand afduwen, en ondanks dat kraakte de boot even... Maar we konden verder. De K2 en K1 van RCC lagen kennelijk minder diep en hadden iets minder last van de ondieptes, waardoor wij ze net niet bij konden houden.
Eenmaal weer op het Noordhollands Kanaal voer er een aantal honderden meters vóór ons een verschrikkelijk monsterlijk gedrocht van een motorboot die golven maakte alsof het de stoomboot van Sinterklaas was. Als dat de laatste kilometers zo bleef, waren we de sjaak. Maar gelukkig moest het ding wachten op de pont. Wij hadden genoeg tijd om bij te halen en wachtten voor de zekerheid tot de pont weer terug was, want de chauffeur keek niet onze kant op en je wilt niet door een pont overvaren worden.
Voorbij de pont hadden we de gang er weer goed in. Het draaizitje bewees weer goede diensten en we zagen (Frans in ieder geval, ik zie voornamelijk zijn rug) de RCC-ers weer langzaam dichterbij komen. Maar de finish, net voor de deur bij McDonalds, was te dichtbij en de stand bleef zoals die was. We konden tevreden gaan douchen. Het was tenslotte een toertocht, zeg je dan als je niet als eerste over de streep komt...
Een boterham en een pilsje later waren we weer helemaal het mannetje en bleven nog een paar minuten hangen om de prijsuitreiking mee te krijgen. Helaas waren er niet heel veel deelnemers, maar zoals altijd hadden de thuisblijvers ongelijk (of pech). Het was een welbesteed dagje, en nogmaals: geweldig kanoweer!
Uitslagen en verslag op site Viking: hier en hier.
donderdag 14 april 2011
Draaizitje getest
Gisteravond heeft Frans me "onder lichte dwang" kennis laten maken met het draaizitje... Ik moet zeggen, ik heb het over me heen laten komen en had er wel vertrouwen in dat ik het zou kunnen, temeer omdat Diana het er ook goed had afgebracht. En inderdaad, in 1e instantie voelde het wat vaag aan maar al snel, dat wil zeggen na een paar honderd meter, durfde ik een beetje te gaan werken met mijn benen. En eigenlijk voordat we bij de bosbaan waren had ik er al vrij veel vertrouwen in dat het wel goed zou komen.
De training bestond uit 12x 250m op 85% met 250m rust. Frans bouwde dit rustig op met, zoals ik van hem gewend ben, eerst een warming-up tot aan het einde van de bosbaan, en daarna de eerste 250 redelijk rustig. Dat ging prima. Hier en daar sprak Frans een aantal roeiers vermanend toe omdat ze in baan drie en vier voeren, terwijl de afspraak is dat die voor de kanoërs vrijgehouden worden. Wat geen goed aan de relatie op het water doet, is dat een aantal kanoërs er toch een gewoonte van maakt om uit te waaieren over de banen naast drie en vier, en ook in baan nul en de andere uiterste buitenkant. Als je niet oppast, verspeel je dan wel je recht van spreken.
Maar goed, de snelheid kwam er zo bij ons goed in. Wij voeren uit fase met de rest van de groep, en zagen de andere kanoërs steeds tijdens onze rust langszij komen, maar niet uitlopen. Met het tempo van Boris, Henk, en nog een paar andere snelle mannen was dat toch wel een indicatie dat het goed ging.
Gek genoeg zit ik rechter op het draaizitje, dat wil zeggen, de boot ligt rechter. Ik zit "zachter" zoals Diana het omschrijft, en het kost minder moeite de boot "los te laten". Of eigenlijk moet ik zeggen je kunt de boot niet meer vasthouden... Hoe dan ook, na de 205's op de bosbaan en buitenom terug naar de club, was de conclusie van Frans ook dat de kracht op de peddel langer aanhoudt, en dus de slag effectiever is met het draaizitje. Voorlopig blijft het er dus in zitten!
Ik heb geen idee wat er zal gebeuren als ik het in mijn K1 zou zetten... Daar wacht ik nog wel even mee tot het water nog wat warmer geworden is...
maandag 11 april 2011
Thuis halteren
Officiëel is het winterseizoen voorbij, dus bij Frisia wordt er niet meer "gehalterd" (het lokale jargon voor krachttraining en buikspieroefeningen). Maar om toch op een doordeweekse avond iets aan training te kunnen doen, lijkt het mij wel een goed idee om voorlopig op de maandagen nog even door te gaan. Thuis dan wel te verstaan. Gewoon gordijnen dicht (dat dan weer wel), goeie muziek-DVD erin, hocker aan de kant en hupsakee, beentjes van de vloer. Deze routine zit er nu goed in, en ook in de zomervakantie denk ik dat ik hier op terug ga vallen om ook in die periode wel íets te kunnen blijven doen.
Vanavond was de keus gevallen op een live-opname van Deep Purple: California Jam uit 1974. Als er één muziekjaar nog eens overgedaan mocht worden dan was dat wat mij betreft 1974, maar daar later nog wel eens over.
De oefeningen zijn gewoon wat ik eigenlijk de hele inter met het groepje onder leiding van onze grote voorganger Henk gedaan heb: 3x4 oefeningen een bepaald aantal herhalingen. Maar ja ik vergeet vaak mee te tellen dus ga ik maar door tot het echt een beetje zwaar wordt. De buik/rug-oefeningen:
- Situps met gehoekte benen, voeten in de lucht
- Schuin over linker hand naar zijkant rechter knie en vice versa
- Gestrekte benen tegelijk op en neer, handen onder de billen
- Op buik, armen gestrekt, heffen over denkbeeldig bierblikje
-----
- "Sterretjes plukken", d.w.z. liggend op de rug, gestrekte armen omhoog grijpen en terug
- Met handpalmen omhoog naar enkels (soort verkorte situp) kan naar keuze tegelijk of afwisselend, voor de afwisseling :-]
- "Roeien", d.w.z. zitten met voeten in de lucht, benen strekken en tegelijk armen inhalen, en terug (ik moest even gaan zitten om te kijken of ik het goed had)
- Op buik, "hagedis in de woestijn", d.w.z. linker arm en rechter been omhoog, dan rechter arm en linker been omhoog, enz.
Wij doen het wel veel sneller.
Vanavond was de keus gevallen op een live-opname van Deep Purple: California Jam uit 1974. Als er één muziekjaar nog eens overgedaan mocht worden dan was dat wat mij betreft 1974, maar daar later nog wel eens over.
De oefeningen zijn gewoon wat ik eigenlijk de hele inter met het groepje onder leiding van onze grote voorganger Henk gedaan heb: 3x4 oefeningen een bepaald aantal herhalingen. Maar ja ik vergeet vaak mee te tellen dus ga ik maar door tot het echt een beetje zwaar wordt. De buik/rug-oefeningen:
- Situps met gehoekte benen, voeten in de lucht
- Schuin over linker hand naar zijkant rechter knie en vice versa
- Gestrekte benen tegelijk op en neer, handen onder de billen
- Op buik, armen gestrekt, heffen over denkbeeldig bierblikje
-----
- "Sterretjes plukken", d.w.z. liggend op de rug, gestrekte armen omhoog grijpen en terug
- Met handpalmen omhoog naar enkels (soort verkorte situp) kan naar keuze tegelijk of afwisselend, voor de afwisseling :-]
- "Roeien", d.w.z. zitten met voeten in de lucht, benen strekken en tegelijk armen inhalen, en terug (ik moest even gaan zitten om te kijken of ik het goed had)
- Op buik, "hagedis in de woestijn", d.w.z. linker arm en rechter been omhoog, dan rechter arm en linker been omhoog, enz.
Wij doen het wel veel sneller.
-----
- Schoppen in de lucht: liggend op de rug, benen omhoog (evt. handen onder de rug of billen), afwisselend linker been laten zakken en omhoog schoppen, rechterbeen omhoog schoppen
- Linkerbeen over rechter knie, rechterhand naast je oor en met rechter elleboog naar je linkerknie
- Zelfde maar rechts is links en links is rechts. Deze twee tellen soms voor één, soms voor twee oefeningen, naar gelang de bui van de trainer (:-{>
- "Plankje", d.w.z. steunend op je ellebogen en tenen een minuutje of zo als een plankje blijven staan. Men zegt dat sommige mannen hierbij in het voordeel zijn. Dit is zowel een buik- als rugoefening.
Er zijn variaties mogelijk, bijvoorbeeld "walrus" i.p.v. "hagedis" of tijdens het "plankje" links-midden-rechts-midden heen en weer op je tenen, of niet heffen over een denkbeeldig bierblikje maar over een broodje kroket...
Ik doe warming-up met jongleerballen en/of 2 kg halters (niet tegelijkertijd, nee). Dan komen achtereenvolgens de biceps, triceps, "Belgisch trekken" en op de buik op de hocker iets wat lijkt op banktrekken. Dan op de rug op de hocker bankdrukken. Dan nog een rotatieoefening zittend op de grond. Dit alles met twee handhalters of dumbels van ca. 8 kg. En dan nog een rondje. Tussendoor gaat er een halve liter water door, want in de huiskamer is het meestal 20 graden, en dat is heel wat meer dan in het halterhok bij Frisia.
Zo, en nu een chocomel.
- Schoppen in de lucht: liggend op de rug, benen omhoog (evt. handen onder de rug of billen), afwisselend linker been laten zakken en omhoog schoppen, rechterbeen omhoog schoppen
- Linkerbeen over rechter knie, rechterhand naast je oor en met rechter elleboog naar je linkerknie
- Zelfde maar rechts is links en links is rechts. Deze twee tellen soms voor één, soms voor twee oefeningen, naar gelang de bui van de trainer (:-{>
- "Plankje", d.w.z. steunend op je ellebogen en tenen een minuutje of zo als een plankje blijven staan. Men zegt dat sommige mannen hierbij in het voordeel zijn. Dit is zowel een buik- als rugoefening.
Er zijn variaties mogelijk, bijvoorbeeld "walrus" i.p.v. "hagedis" of tijdens het "plankje" links-midden-rechts-midden heen en weer op je tenen, of niet heffen over een denkbeeldig bierblikje maar over een broodje kroket...
Ik doe warming-up met jongleerballen en/of 2 kg halters (niet tegelijkertijd, nee). Dan komen achtereenvolgens de biceps, triceps, "Belgisch trekken" en op de buik op de hocker iets wat lijkt op banktrekken. Dan op de rug op de hocker bankdrukken. Dan nog een rotatieoefening zittend op de grond. Dit alles met twee handhalters of dumbels van ca. 8 kg. En dan nog een rondje. Tussendoor gaat er een halve liter water door, want in de huiskamer is het meestal 20 graden, en dat is heel wat meer dan in het halterhok bij Frisia.
Zo, en nu een chocomel.
zondag 10 april 2011
Zwanenburg met de zwanen
Vanmorgen was ik weer helemaal bijgekomen en klaar voor de volgende training. Nu de Camelbak maar eens aangetrokken, met een lekker poedertje door het water gemengd. Dat ging prima. Frans bleek ook zijn Camelbak aan te hebben. De drinkslang van Frans zat een beetje raar gemonteerd dus dat hebben we even opgelost, en ik heb van Frans weer een modificatie met klittenband gezien om de schouderbanden bijelkaar te houden.
Deze training was (bleek achteraf) 23 km in totaal. Naar Zwanenburg en terug, en inderdaad kwamen we, naast wat bootjes, ook een koppel zwanen tegen, waarvan er één steeds 30 m voor ons uit afgebroken startjes aan het oefenen was, tot hij (of zij? hoe zie je dat bij een zwaan?) uiteindelijk bij de volgende brug kwam en toen maar een go-around deed.
We keerden gelijk met Henk, en even later kwamen Axel en Cor er ook nog aan. Op de terugweg kregen we een moegevaren Axel op zog, en Henk liet zich terugzakken tot bij ons. Gevieren konden we Cor zoals gewoonlijk niet meer inhalen.
Even evalueren: wat een perfect weer, lekker gevaren, gemiddelde rond 10,5 km/h en constant boven de 10 km/h. Varen en drinken met de Camelbak gaat prima, geen last van gehad. Er kan volgens mij nog wel wat meer in maar met een liter is het toch wel het maximum denk ik. Bij het golfslagbad van de Nieuwe Meer zocht ik veel te veel steun aan mijn peddel en ging heel veel dingen ineens verkeerd doen. Hartslag in de hoek, niets meer met de benen, tot strijken aan toe op de terugweg. Daar moeten we nog flink op oefenen!
Deze training was (bleek achteraf) 23 km in totaal. Naar Zwanenburg en terug, en inderdaad kwamen we, naast wat bootjes, ook een koppel zwanen tegen, waarvan er één steeds 30 m voor ons uit afgebroken startjes aan het oefenen was, tot hij (of zij? hoe zie je dat bij een zwaan?) uiteindelijk bij de volgende brug kwam en toen maar een go-around deed.
We keerden gelijk met Henk, en even later kwamen Axel en Cor er ook nog aan. Op de terugweg kregen we een moegevaren Axel op zog, en Henk liet zich terugzakken tot bij ons. Gevieren konden we Cor zoals gewoonlijk niet meer inhalen.
Even evalueren: wat een perfect weer, lekker gevaren, gemiddelde rond 10,5 km/h en constant boven de 10 km/h. Varen en drinken met de Camelbak gaat prima, geen last van gehad. Er kan volgens mij nog wel wat meer in maar met een liter is het toch wel het maximum denk ik. Bij het golfslagbad van de Nieuwe Meer zocht ik veel te veel steun aan mijn peddel en ging heel veel dingen ineens verkeerd doen. Hartslag in de hoek, niets meer met de benen, tot strijken aan toe op de terugweg. Daar moeten we nog flink op oefenen!
woensdag 6 april 2011
Twee rondjes op water
Vanavond heb ik twee rondjes Bos gevaren, op alleen water... Goed om te weten hoe dat voelt. Niet goed dus. Eerste rondje 1 uur 10 ongeveer, tweede rondje 1 uur 20.... Mijn hartslag wilde niet meer omhoog en de snelheid zakte wel wat in. Ik probeerde zoveel mogelijk op souplesse en in mijn slag te blijven varen. Ik heb het overleefd, maar volgende keer neem ik wel weer wat koolhydraten mee.
Na de douche wat gegeten en een biertje gedronken, maar daar wel drie kwartier over gedaan. Mijn lichaam was nog even aan het bekomen van de schrik, dat was duidelijk, want dat biertje zakte er niet lekker in. Nog wel even geproost met Robert Jan, die 45 geworden is. En Rian was er ook zomaar weer eens. Zo te zien had híj in ieder geval géén moeite met bierdrinken.
Verder heb ik ook nog zere tepels en schuurplekken op mijn heupen van het twee uur en een kwartier heen-en-weer schuren. Ook hier zullen we iets op moeten vinden.
Na de douche wat gegeten en een biertje gedronken, maar daar wel drie kwartier over gedaan. Mijn lichaam was nog even aan het bekomen van de schrik, dat was duidelijk, want dat biertje zakte er niet lekker in. Nog wel even geproost met Robert Jan, die 45 geworden is. En Rian was er ook zomaar weer eens. Zo te zien had híj in ieder geval géén moeite met bierdrinken.
Verder heb ik ook nog zere tepels en schuurplekken op mijn heupen van het twee uur en een kwartier heen-en-weer schuren. Ook hier zullen we iets op moeten vinden.
zondag 3 april 2011
Snif snif en toch lekker gevaren
Vrijdag was ik zo verkouden dat ik drie pakjes papieren zakdoekjes per uur nodig had. Gelukkig is het ergste leed weer achter de rug. Vanmorgen 18,5 km op de Ringvaart gevaren met Frans en nog een heel groepje. Ondanks dat mijn hartslag een paar slagen hoger geweest zal zijn dan normaal wegens de verkoudheid, toch erg lekker gevaren. Frans merkt nog wel dat ik bij wat golfjes meer steun zoek aan mijn peddel in plaats van gewoon meteen kracht te zetten.
Ik zou de watertemperatuur gemeten hebben, maar in mijn haast om weg te komen vergeet ik die hele thermometer mee te nemen. Nu weten we nog niks. Frans heeft hem gepakt, ik weet niet of hij ook nog gekeken heeft naar de temperatuur. Misschien hoor ik dat woensdag nog.
Ik zou de watertemperatuur gemeten hebben, maar in mijn haast om weg te komen vergeet ik die hele thermometer mee te nemen. Nu weten we nog niks. Frans heeft hem gepakt, ik weet niet of hij ook nog gekeken heeft naar de temperatuur. Misschien hoor ik dat woensdag nog.
maandag 28 maart 2011
Als je overal schijt aan hebt, kun je alles bereiken
Deze quote is van Stacey Rookhuizen. Ik moest daar even aan denken toen ik vanavond in de huiskamer wilde beginnen aan wat buikspier- en halteroefeningen. Normaal deed ik dat in een lege huiskamer, maar nu waren mijn kinderen gewoon achter de computer en aan de huiskamertafel. Eerst dacht ik zal ik wel zal ik niet. Maar het aanzetten van de muziek op de tv was voldoende om me over de streep te trekken, en daar ging ik, schijt! En geen enkele opmerking, dus daar hoef ik me ook niet druk meer over te maken.
Gisteren weer met Frans de Ringvaart op geweest. Ongeveer het zelfde ritje, naar Aalsmeerderbrug. Nu wat meer bootjes, en ik merk dat ik wat hoger zit dan in mijn K1 en in het begin was het erg lastig om niet te reageren op ieder golfje. Het deed me ook weer denken aan Aikido: om je heen kijken om te kunnen reageren op je omgeving, maar hier dus niet.
Gisteren weer met Frans de Ringvaart op geweest. Ongeveer het zelfde ritje, naar Aalsmeerderbrug. Nu wat meer bootjes, en ik merk dat ik wat hoger zit dan in mijn K1 en in het begin was het erg lastig om niet te reageren op ieder golfje. Het deed me ook weer denken aan Aikido: om je heen kijken om te kunnen reageren op je omgeving, maar hier dus niet.
zaterdag 26 maart 2011
Weer drie trainingen verder
Maandag 21-2:
Thuis haltertraining en buikspieroefeningen.
Woensdag 23-2:
Clubtraining: duurvaart 15 km met aerobe tussensprints van ca. 200m.
Buikspieren en haltertraining. Dit was de laatste club-haltertraining, want morgen gaat de zomertijd weer in. Dan wordt er woensdags alleen nog maar gevaren.
Bardienst ;-)
Zaterdag 26-2:
Bij Frisia op de ergometer: invaren, 8x 250m met pauze totdat hartslag onder 120 is gezakt, uitvaren. Beetje regenachtig, 7 graden en geen zin om alleen in een bootje te gaan zitten. Een uitkomst die ergometer. Lekker met een oud trainings-CD'tje van Henk, waar heerlijke jazz op bleek te staan.
Laat maar komen die zomertijd! Nu even zoeken naar het merk Kanuk op internet.
Thuis haltertraining en buikspieroefeningen.
Woensdag 23-2:
Clubtraining: duurvaart 15 km met aerobe tussensprints van ca. 200m.
Buikspieren en haltertraining. Dit was de laatste club-haltertraining, want morgen gaat de zomertijd weer in. Dan wordt er woensdags alleen nog maar gevaren.
Bardienst ;-)
Zaterdag 26-2:
Bij Frisia op de ergometer: invaren, 8x 250m met pauze totdat hartslag onder 120 is gezakt, uitvaren. Beetje regenachtig, 7 graden en geen zin om alleen in een bootje te gaan zitten. Een uitkomst die ergometer. Lekker met een oud trainings-CD'tje van Henk, waar heerlijke jazz op bleek te staan.
Laat maar komen die zomertijd! Nu even zoeken naar het merk Kanuk op internet.
maandag 21 maart 2011
Naar de Eiffeltoren en terug
Gisteren hebben Frans en ik met de groep tijdens de zondagtraining op de ringvaart getraind. Normaal heb ik altijd een bloedhekel aan dat golvende water en al die bootjes. Dit keer was het evenwel een heerlijk weertje met weinig wind. Zegge en schrijve zijn we één bootje tegengekomen. Dus de enige golven die er waren, kwamen van collega-kanoërs.
De training was 12-11-10-9-8-7-6-5-4-3-2-1 minuten op 80-85% met een korte pauze. Maar we hadden geen tijd bij ons, dus Frans ging gewoon aan één stuk door. De route op de ringvaart is natuurlijk vrij eenvoudig... Wij keerden bij de scheepswerf waar ze reddingboten fabriceren voor o.a. boorplatforms. Daar staat ook een klein formaat Eiffeltoren.
Het drinken wat geprepareerd was uit een 1/2 liter water vermengd met een gel-capsule smaakt niet geweldig, maar geeft wel voldoende brandstof om lekker door te kunnen trainen. Na het keerpunt was mijn linker schouder een beetje stijf, maar gaandeweg verdween dat weer. Op de heenweg was het nog vrij lastig om Frans' snelle slag bij te benen, maar op de terugweg was er een heerlijke cadans. Frans gaf na afloop ook aan dat de boot op dit stuk voor de wind ook wat hem betreft het beste liep. Al met al gewoon een goede training, en weer zo'n 15 km onder de peddel.
En dan onder de douche, hoor je Henk tegen Cor: "" ...dan ben je net de Mossö over, en dan moet je nog ..." Laat maar komen! Ik heb er zin in.
De training was 12-11-10-9-8-7-6-5-4-3-2-1 minuten op 80-85% met een korte pauze. Maar we hadden geen tijd bij ons, dus Frans ging gewoon aan één stuk door. De route op de ringvaart is natuurlijk vrij eenvoudig... Wij keerden bij de scheepswerf waar ze reddingboten fabriceren voor o.a. boorplatforms. Daar staat ook een klein formaat Eiffeltoren.
Het drinken wat geprepareerd was uit een 1/2 liter water vermengd met een gel-capsule smaakt niet geweldig, maar geeft wel voldoende brandstof om lekker door te kunnen trainen. Na het keerpunt was mijn linker schouder een beetje stijf, maar gaandeweg verdween dat weer. Op de heenweg was het nog vrij lastig om Frans' snelle slag bij te benen, maar op de terugweg was er een heerlijke cadans. Frans gaf na afloop ook aan dat de boot op dit stuk voor de wind ook wat hem betreft het beste liep. Al met al gewoon een goede training, en weer zo'n 15 km onder de peddel.
En dan onder de douche, hoor je Henk tegen Cor: "" ...dan ben je net de Mossö over, en dan moet je nog ..." Laat maar komen! Ik heb er zin in.
Abonneren op:
Reacties (Atom)