Dus.
Maar goed, hoewel het bij vlagen - letterlijk dus - stevig te keer ging, was het als de boel steady golfde, wel te doen. Die windvlagen waren nog het meest verraderlijk, en trokken zo nu en dan bijna de peddel uit je hand. Het heen-stuk ging tegenwind. Uiteindelijk kreeg ik door dat de boot zich niet zo heel veel van de golven aantrok, maar dat ik dat wél deed... Hoewel er wel wat "momentjes" waren, en ik eigenlijk hoopte dat Frans het te gortig zou vinden en via de Bosbaan terug zou gaan, bereikten wij het rustige water van de jachthaven. We keken even naar het originele eerste clubgebouw, of delen daarvan, die nog steeds te vinden zijn op de plek waar onze vereniging ooit begon. Daarna gingen we op voor de terugweg.
Dit betekende zowat recht oversteken, om niet te veel te verlijeren en uiteindelijk dwars op de golven te komen. Ook dit gaf de nodige "momentjes"... De boot begint op een gegeven moment een soort te balanceren op de toppen van de golven. Frans moest steeds naar links opsturen, en op de golf weer naar rechts om dan een stuk mee te surfen. Van enige druk op het peddelblad was eigenlijk geen sprake, wat het extra lastig maakte. Maar het lukte om net vóór de steiger langs te komen en we draaiden de ringvaart op. Dat was na deze ervaring een hele verademing, en we voeren nog tot de molen van Sloten.
Na de training evalueerden we. Volgens Frans was het redelijk vergelijkbaar met hoe het in Denemarken zou kunnen zijn. Het verschil is dat daar geen schoeiingen zijn en de golven dus niet zo sterk terugkomen. Dit zou het een en ander iets voorspelbaarder en geleidelijker moeten maken. Maar volgens Frans waren er ooit golven die zó hoog waren dat je met je peddel niet meer bij het water kon, en er onder de boot in de dalen ruimte ontstond...
Toch nog bijna 16 km, deze korte training. Dus.
Training weergeven op een grotere kaart
Geen opmerkingen:
Een reactie posten