Standje 69 in een kano is wat lastig, en ook was het nogal koud. Daarom koos ik vanmorgen voor de ergometer.
Waar gaat dit nu weer over?
Zondag had ik het met Hans over kanoën met een metronoom. Ik had daar ook al eens over nagedacht maar was er niet op doorgegaan. Blijkt: Hans vaart in het voorseizoen met een metronoom om zijn nek op 70 BPM (een term uit het discogebeuren) om op deze relatief lage slagfrequentie te werken aan techniek, kracht en uithoudingsvermogen. Ik heb ergens ook zo'n ding liggen, en dus nam ik die vanmorgen mee naar het krachthok. Het schema van 2x 5x 250m op hartfrequentie max 162 was aan de beurt, en het leek mij een goede training om dit te combineren met de tikker. Op mijn metronoom zit echter geen 70 BPM, wel Standje 69. Dan is de keus gauw gemaakt.
De ergometer met batterij heeft een kromme peddelsteel, dus dan maar de andere. De training kon nu niet op 250 meters gevaren worden. Het werd invaren op Standje 69, ongeveer 1 minuut snel tot max hartslag 162, dan meteen afzakken tot 69 slagen per minuut en wachten tot de hartslag onder de 140 gezakt was. Dit was ongeveer een minuutje. Dit 5x en dan 5 minuten pauze. Daarna het hele riedeltje nog een keer.
Weer een genoegelijk half uur trainen, zonder muziek dit keer maar wel met allerlei ritmes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten