Gisteren was ik er niet helemaal met mijn gedachten bij. Geleerd voor een examen, drukte thuis, dodenherdenking, FaceBook, Twitter, moederdag, weet ik veel wat er allemaal door mijn hoofd ging. Het trainen was dus grotendeels een concentratieoefening gisteravond.
Het schema was niet helemaal bekend, we kwamen uit op 100m snel, uitvaren tot onder hartslag 120, 250m snel, uitvaren tot onder 120, 500m snel, uitvaren tot onder 120, en dat riedeltje een aantal keer herhalen.
In het begin, nog niet helemaal ingevaren, bleek het lastig om mijn ademhaling mee op gang te nemen. Verderop in de training werd het lastig om het tempo met name in de 500m vast te houden. Tussendoor zakte mijn "doorhaal" terug. En ook een keer tijdens de 100m zat ik niet goed met Frans in kadans. Kortom, leermomenten genoeg deze training. Maar goed, het zijn allemaal wel overkomelijkheden. Ik wijt het nogmaals aan mijn concentratie dat het af en toe verslapte.
Tijdens het terugvaren werd het acht uur, en was het tijd voor de dodenherdenking. Hoewel er vrijwel geen kip in de buurt was, legden wij toch even de peddels neer, en luisterden naar het verkeer op de snelweg en de vogels om ons heen. We waren goed gekleed op weg gegaan. In het begin van de training was het vrij warm, nu viel de temperatuur toch tegen, nu de zon onder de bomen was gezakt.
Hoewel niet druk aan de bar, was het toch nog even erg gezellig, met de gebruikelijke ongein. Niemand wist het antwoord op de vraag waarom, als vrouwen toch twee dingen tegelijk kunnen doen, ze kennelijk niet de liefde kunnen bedrijven terwijl ze hoofdpijn hebben... Ik vraag me ook af of Wim zijn kroescontrol al weer gemaakt is. En dan hebben we het nog niet gehad over de Lambada-sonde van Rob. Grüss Gott!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten