Alles loopt goed

Alweer een paar trainingen verder. Eigenlijk wordt op het moment alleen (lange) afstand getraind, deze week moet ik zelf weer een extra training gaan doen om weer wat intervallen te gaan doen.

Vorige woensdag was Frans niet helemaal lekker, waardoor we kozen om een "simpel rondje bos" te varen. Dat bleek best wel lekker snel te gaan want met 1 uur 01 waren we alweer rond. Het herstel van Frans ging dus sneller dan verwacht.

Zondag heen en weer naar Zwanenburg ging gestaag maar niet in zo'n heel hoog tempo. Met name op de terugweg hadden we Fenna op sleeptouw, voor wie de 20+ km zonder drinken toch echt te ver was. Haar alleen achterlaten leek ons geen goed idee, dan maar iets langzamer terugvaren. Op de rollende golven van de bootjes en op het stuk ringvaart bij de Nieuwe Meer voelde ik me prima op mijn gemak. Geweldige boot die Viper K2!

En ook op het logistieke vlak zijn er vorderingen: mijn vriend Frans K. heeft wel zin om met ons mee te gaan naar Denemarken voor de verzorging en het verplaatsen van de auto. Dat is goed nieuws, en we kunnen dan dus straks gerust op vakantie.

Hanzeregatta met golven en wind

Afgelopen weekend nam ik met Frisia deel aan de Hanzeregatta in Kampen. Vrijdag op weg met de "Rapklap", onze trouwe vouwcaravan en twee boten op het dak. Twee, want naast mijn Supersonic had ik ook een Streuer Tracer, een clubbootje, op het dak gebonden. Ik wilde in ieder geval kunnen varen, en daarom had ik de keus op deze vrij stabiele maar toch redelijk lichte K1 laten vallen.
Ongeveer 5 km vóór Roggebotsluis: verkeersconttrole. Gelukkig herinnerde ik me een kopietje van de autopapieren in het boekje en mijn rijbewijs had ik wel bij me. Pijpje blazen, verlichting controleren en alles OK. Maar ja die ene kano steekt teveel uit, mag maar maximaal een meter zijn, meneer. Ik dacht omdat de aanhanger er achter hangt maakt het niet heel veel uit. Maar ik kan hem wel even wat naar voren schuiven. Nee dat hoeft niet, er hangt toch een aanhanger achter. DUH.
De 1e K4 wedstrijd van Yorinde viel gelukkig uit, dus niet om 8.00 u langs de baan maar gelukkig nog even om te ontbijten en te prepareren op de K2 met Gerard. Ik besloot om dat te beginnen met eenklein verkenningsrondje in de Tracer. Dat ging ondanks de hoge golven in het hoekje bij de start eigenlijk best. Dat hoekje was lagerwal, en omdat het water flink werd opgestuwd door de wind recht over de baan, is dat het meest ruwe stuk. Toch was ik blij dat ik weer het rustige haventje achter het eiland binnen kon gaan.

Instappen in de "Oostduitse" K2 ging ook goed, en Gerard en ik hadden even wat moeite om recht te komen te zitten. Het gebruikelijke gebibber van mij bij stilliggen bleef eigenlijk grotendeels achterwege en met slim opvaren onder hogerwal, iets verder doorvaren en in één keer langzaam richting start bespaarden we ons een boel ellende want we hoefden niet te keren. De 500m ging redelijk goed, en we haalden zelfs een zilveren medaille. Punten voor de Hanzebokaal!
Daarna volgde nog de K4. Henk stuurde, Harry (van Trekvogels) op twee, ik op drie en Gerard op vier. In de boot van Beatrix ging dat prima, en we wonnen dan ook in onze klasse. Maar slechts na invaren met vele scheppen water recht in mijn gezicht, een "veelbewogen" start en een zeer natte race in baan nul. Van het hele spektakel van de senioren in de andere banen kreeg ik dus niets mee want alle concentratie was nodig om door de spleetjes van mijn ogen te blijven kijken en niet mijn lenzen kwijt te raken...

Als laatste op de zaterdag het NK lange baan. Ik had gezegd: alles onder de 30 minuten ben ik blij mee. Gezien de omstandigheden en de boot, leek me dat de richttijd. Een prima start, met een verschrikkelijke hoosbui daar net aan vooraf, probeerde ik bij Han (Viking) en Ashwin (AKV) aan te pikken om een zogje te hebben. Helaas met deze boot kwam ik er nét niet bij. Had ik in mijn Supersonic kunnen varen, was dat zeker gelukt, echter dat zou dan veel meer stress en misschien een zwempartij hebben opgeleverd...
Voor me zag ik bij de 1e twee boeien Han bijna omgaan. Daarna liepen Ashwin en hij langzaam steeds verder uit. Voor het laatste keerpunt zag ik ineens Cor rechts naast me verschijnen. Hij ging me voorbij en ik kwam rechts van hem, en probeerde weer aan te pikken. Hij ging bij het boeien een heel stuk dwars rechtdoor, waardoor ik niet linksaf kon om het keerpunt te ronden. Ik besloot om hem heen te varen. En al knokkend om de laatste paar honderd meter kwamen we gelijk aan de finish. Ik stopte iets te vroeg, waardoor Cor nét iets eerder over de streep kwam. Met 30.12 net niet onder het half uur. Toch was deze boot voor nu denk ik de goede keus.

Omdat het 's avonds regende, zaten we na de bekende BBQ in diverse groepjes te borrelen en te kletsen onder de voortenten en luifels. Misschien door de regen en kou, maakte niemand het echt laat. De 1e wedstrijd was al weer om 8 uur!

Zondagochtend dus, was Yorinde met Kiki en Claudia en een vierde meisje van een andere club dus wél als eerste aan de beurt. Zag er prima uit, alleen werden ze uit de baan gevaren. Na protest toch de 1e plaats. Kinderachtig? Nee, ik vind van niet, want als ze niet gehinderd waren hadden ze ook 1e geworden.

In de K2 was het min of meer herhaling van gisteren, al was er duidelijk een andere wind. Hierdoor waren er veel minder golven. We moesten nu voor de start wel een paar rondjes varen, maar dat heb ik nog steeds liever dan stilliggen. Voor het tweede avontuur in de K4 had ik mij nu beter geprepareerd: windjack en zonnebril zorgden dat ik het niet koud kreeg en kon blijven kijken. Henk start rechts, en dat doe ik eigenlijk nooit maar ik kon gelukkig meteen bij de tweede slag meebeuken. Dat pas nadat we bij de start erg ons best moesten doen om recht te blijven liggen en de starter er duidelijk moeite mee had om ons gelijk op weg te sturen. We kwamen nog even in een verkeerde baan maar toch weer 1e in onze categorie. Punten! De medailles ophalen lukte niet want ook de uitdeelmevrouw bleef liever binnen...
Mijn 200 m K1 ging ook goed, ik maaide als een gek in het begin en ging goed over op baantempo. Ik kon toch Ashwin niet voorblijven en hoewel ik in baan 5, naast een lege baan 4 startte, zat ik toch op een gegeven moment achter Jeroen in baan 3 (???). Na wat extra meters dus, sloot ik de wedstrijddag af met een laatste plaats. Maar ik heb in ieder geval kunnen varen! Meer zat er niet in deze keer.

Nog even getwijfeld over de Wok-Inn maar deze keer maar liever vroeg naar huis. Maaike reed met ons mee, net als de tassen van Joeri en Nivard, en zo kwam het al even regenachtige Amstelveen weer in zicht. Het was en bleef winderig en regenachtig, maar het was weer gezellig en de moeite waard.

Bootjes uitproberen: het kan raar lopen...

Zo zit je te stuntelen in een Supersonic, zo vaar je heerlijk een rondje in een Accelero...

Het plan was om woensdagmiddag vóór de training in ieder geval de Viper van Frans uit te proberen. Dus zo gezegd, zo gedaan, rond half vijf zat ik inderdaad in de Viper. In deze stabiele boot is het voor mij inderdaad een kwestie van instappen en wegvaren. Dat doel kan hiermee dus wel gehaald worden. De vraag is of hij voor mij snel genoeg is. Op dit moment weet ik dat nog niet. Na een paar stukken flink doorhalen had ik het idee dat je toch wel wat meer moeite moet doen om deze boot te laten lopen.
Wat dan? Frans was er nog niet, en Harry, die vorige week in de Neumann van Frans voer, was op vakantie. Dus ik de Neumann uit het rek gehaald. Voorzien van een draaizitje, ook hier instappen en wegvaren. Eens even gaan kijken op de Bosbaan dan maar? Na het overdragen bleek het daar erg, erg druk met roeiers, dus om in mijn eentje daar tussen te gaan liggen leek mij niet zo'n goed idee. Achteruit terug, ook dat ging goed, al was het toch even stressen. En dat wil ik nou juist eigenlijk niet...
Verder dus in het bos. Na de grote en kleine kanovijver raakte ik aardig ingevaren en voor mijn gevoel ging het lekker. Maar omdat de echte training nog moest beginnen, legde ik de Neumann weg en keek of ik Frans al ergens zag, om in de K2 deel te nemen aan de training. Misschien had Frans het mailtje van mij anders begrepen, hoe dan ook, geen Frans. Dus dan maar in de Neumann.
Toen ik instapte, kreeg ik meteen van Ed de opmerking dat de boot veel te groot was voor mij, en dat de punt boven water stak. Hm, volgens mij heeft hij gelijk. Maar ja, toch maar gaan varen. Zo'n opmerking maakt me dan gelijk weer onzeker, en ik had al geen zin meer om de Bosbaan op te gaan. Dan maar een rondje Bos.
Op de grote kanovijver kwamen Boris, Ed en Robert-Jan mij achterop. Zij waren bezig aan een "rustig" rondje. Ik kroop bij Robert-Jan op zog, en de jongens werden meteen een soort enthousiast. Het werd voor de rest van het rondje een praktijkles zogvaren, waarbij het kruiszog houden met de Neumann en de wendbaarheid / directe reactie op het roer goed van pas kwam. Het werd weer leuk!
Tegen het eind van het rondje bleek er ook nog een persoonlijk record voor mij in te zitten, en hoewel mijn schouder begon te protesteren en mijn hartslag zeker niet meer onder de 85% bleef, zette ik toch steeds weer aan om op het zog te blijven. Hoewel ik er een aantal keer afviel, wachtte Boris steeds tot ik er weer bij was, wat resulteerde in een rondje in 1.02 of misschien zelfs 1.01.30. Een PR dus voor mij. Het rondje binnen 1 uur komt in zicht. Mag ik dat nog eens meemaken...
Bij het uitstappen zei Ed: "Heb je al eens in deze boot gezeten", doelend op zijn Accelero. Ik heb daar wel eens in gezeten volgens mij, maar nooit lang genoeg om echt een indruk te krijgen. "Leg maar neer," zei ik, en we gingen nog een klein rondje. Ingevaren als ik was, wonder boven wonder ook hier instappen en wegvaren... Wat gebeurt hier nu? Op kruiszog hoefde ik nu echt helemaal bijna niets meer te doen. Supergoed uitgetrimd deze boot, en goed bestuurbaar ondanks dat mijn tenen knel zaten in de smalle punt. Maar ik was toch te moe om dit lang vol te houden en stilliggen om te draaien zag ik ook niet zo zitten. Dus maakten we het kleine rondje af, terwijl Ed commentaar gaf op de Neumann. Volgens hem wordt de wendbaarheid alleen maar goedgemaakt door het goed luisteren naar het roer, en ligt hij ook voor hem veel te hoog op het water. Gevolg is dat je bij zogvaren maar een beetje te ver naar achteren hoeft te komen te zitten en je houdt het al niet meer.
Wat leert dit alles mij?
1. Het zit tussen je oren.
2. Ook al zit het tussen je oren, dan nog is het moeilijk en niet leuk om steeds opnieuw aan je boot te moeten wennen en dan nog af en toe "verraden" te worden als je om gaat op onverklaarbare wijze.
3. Een Viper vind ik nu nog te stabiel denk ik.
4. De Neumann is misschien wel goed om alleen in het bos te trainen voor de Gudena, want heeft een draaizitje, maar is geen goede boot voor mij.
5. Andere alternatieven: Supersonic M in plaats van L, Infusion, of misschien Zedtech 75?

Kortom, ik ben er nog (lang) niet uit. Bootje toch maar te koop zetten in Kampen?

Pinksterkamp

Op de laatste dag Pinksterkamp ben ik toch tot de conclusie gekomen dat ik een ander bootje nodig heb. In mijn K1 beleef ik op dit moment niet zoveel plezier meer. Ik heb eigenlijk gewoon geen zin meer in het gekloot om iedere keer een kwartier of meer nodig te hebben om een beetje lekker te kunnen varen enz. Of ik nog moe was of wat dan ook, ik kon vanmorgen in 1e instantie wel goed wegkomen van de kant, geen bibbers of wat, maar binnen 100m lag ik toch weer te spartelen. Voor mezelf vervelend omdat ik toen niet meer kon varen en voor anderen omdat ze me dan weer moeten helpen.
Dus lang verhaal kort: ik ben op zoek naar een andere boot en ga gelijk mijn Supersonic te koop zetten.

Nu het goede nieuws: zondag was een topdag! Met Frans in de K2 meegevaren met een groepje, verder bestaande uit Gerard, Cor, Erik-Jan, Hans en Henk.


De route ging via Noorden, Woerdense verlaat en het riviertje de Grecht, naar de jachthaven van Woerden en terug. De hele weg heen wind tegen en terug dus lekker wind mee. Heerlijk, dit water staat in mijn persoonlijke top-5 van Nederlandse kanowateren. Oude bekende plekken kwamen voorbij zoals het sluisje van Woerdense Verlaat en het gemaal bij de Zegveldse Uitweg. Dan is kanoën dus geweldig!

Bijna-aanvaring en de nieuwe boot

Vorige week een beetje weinig tijd om te bloggen, waardoor het voorval op de Bosbaan tijdens de training van vorige week woensdag bijna vergeten was... Frans had rust voor de K2 Mix wedstrijd van Hemelvaartsdag dus ik deed mee in mijn K1. De training bestond uit 5x 1000m, waarbij steeds 200m 90-95% en dan 50m met minder druk op de peddel. Vrij zwaar en hier komen de snelheidsverschillen naar boven. Ik lag dus na de 1e 1000m meteen achter. Ik probeerde dus zo snel mogelijk te keren. Ik achterom en zag niets. Ik voer baan 2 binnen en draaide terug richting baan 3. Uit mijn linker ooghoek zag ik een punt van een roeiboot binnenvaren met redelijk hoge snelheid!
Er gingen in een flits twee dingen door me heen: - ik zit fout, en - ik moet me laten omslaan anders krijg ik een roeispaan of stalen afhouder in mijn rug...!
Dus inderdaad liet ik mij snel omslaan en bleef met mijn hoofd onder water. Toen ik boven kwam maakte ik meteen excuses naar de twee roeiers, en Harry kwam mij te hulp om mijn boot naar een steiger te varen. Met uitgewrongen kleren en verder gelukkig alleen een gedeukt ego hervatte ik de training. Dan merk je wat een klap het geeft, die adrenaline. Niet meer vooruit te branden, dus dan maar op souplesse de training uitvaren.

Zondag had Frans nog geen zin om te K2-en, dus werd het een rondje Bos met de K1, waarbij ook Pieter aansloot. Gisteren werd bij het overdragen naar de Bosbaan alsnog besloten er een ronje Bos van te maken, omdat de straffe wind (kracht 4 à 5) precies recht op de baan stond en er schuimkopjes te zien waren. Het was volgens mij vooral Henk die er niet zo'n zin in had. Dus werd de eerste training voor mij in de nieuwe K2 van Frans een rondje Bos. Dit werd in een straf tempo afgewerkt met Harry naast ons in Frans' andere boot met draaizitje. Inclusief de mislukte overdraging een rondje in 1 uur 6 minuten is best snel. Dat zou zonder de onderbreking zo'n 1 uur 2 minuten zijn.

Wat mij betreft is de boot goedgekeurd! Heerlijk licht en goede feedback in je zitvlak wat hij precies doet. Alleen klaagde Frans over de bestuurbaarheid. In 1e instantie liep hij uit zijn roer. Nu zit er een "Pieter"-roetje onder en staan de touwtjes een stuk strakker, wat al verbetering geeft. Maar nu giert hij dóór bij het nemen van scherpe bochten. Frans gaat er nog naar kijken.

Na de training testte ik nog even de pomp die Frans heeft ingebouwd. Ook deze werkt naar behoren, aan de kant in ieder geval. We zullen vanzelf wel zien of het ook tijdens het varen werkt. O ja en Frans draagt tegenwoordig bretels.

Frans heeft een nieuwe boot!

En ik mag er in meevaren.

Blijkbaar was er iets misgegaan met de planning want de nieuwe K2 van Frans was in Duisburg... De snelste manier om het ding in Nederland te krijgen was om hem zelf maar te gaan halen, dus Frans en Pieter zijn vanmorgen heen en weer gereden.

Ik was op weg naar de slager toen ik op het kruispunt een bekende auto met op het dak een ingepakte boot zag. Ik wist meteen wat er aan de hand was en fietste dus eerst zo snel mogelijk naar Frisia. Ik was er gelijk met Pieter en Frans en kon nog een beetje helpen met afladen en uitpakken, en natuurlijk een paar fotootjes maken!



Wij natuurlijk razend nieuwsgierig, Frans natuurlijk het meest, en snel werd de verpakking en hoes verwijderd. Wauw, wat een mooie boot, en zo lekker licht!





Frans gaat eerst vanmiddag de boel in orde maken en met Diana varen, als generale repetitie voor de NK Mix. Veel succes, Frans!