Crosstraining

Er valt niet veel te kanoën hier, dus blijft het bij crosstraining en een beetje elastieken. Iedere dag 20-25 baantjes zwemmen en jongleren met 0,5 kg ballen, en daarbij een beetje oefeningen met bungee-elastiek is wat ik doe om de vorm er zo goed mogelijk in te houden. Verder is het wel gewoon vakantie natuurlijk.

Accelero

De afgelopen drie trainingen heb ik steeds (met toestemming uiteraard) de Accelero van Cor gebruikt. Verder dan het Bos ben ik nog niet gekomen, maar wel geeft dit bootje me, na de gebruikelijke 5 minuten installatietijd van de kanosoftware van de "harde schijf" in het werkgeheugen van mijn hersenen, erg veel plezier. Het zou me niet verbazen als ik er ook echt iets sneller in vaar dan in mijn Supersonic. Ik heb deze bij één van de vorige trainingen weer als eerste uit het rek gepakt en na een km of 5 omgeruild voor de Accelero. Ik blijf tot de conclusie komen dat de Accelero lekkerder vaart. Rustiger en waarschijnlijk ook sneller, en ik kan ook veel langer blijven versnellen, dat ding gáát maar door.
Om dit te kunnen "bewijzen" en om weer op hartslag te kunnen gaan trainen, heb ik mijzelf een nieuw sporthorloge kado gedaan (wordt een dezer dagen door de post bezorgd), want mijn oude Polar ben ik kwijtgeraakt. Die heb ik waarschijnlijk bij Frisia buiten laten liggen, in ieder geval ben ik opgehouden met zoeken.
Afgelopen drie trainingen waren een soort fartlek trainingen, waarbij ik steeds als ik er weer zin in had, óf een 250 m snel, óf een 500 m snel, óf van brug tot brug langzaam tempoversnellend, óf een langer stuk b.v. 2 km in een baantempo, etc. deed. Doel is oefenen van tempowisselingen en het herstel daarna, om zuurstofopname te verbeteren. Soms een rondje Bos, soms wat meer, in ieder geval lekker trainen voor zover ik tijd heb.
Woensdag wil ik in de Accelero met de groep mee gaan de Bosbaan op. Eens kijken hoe dat gaat, iets ruiger water moet toch wel kunnen nu. Voor de zekerheid maar weer vroeg beginnen en een "installation lap" varen, zodat de software in ieder geval paraat is.

Vakantieperiode in zicht

Gisteren was de laatste training met Frans voor de vakantieperiode. Begin augustus begint de laatste eindsprint in het trainingsschema, om op 10 september in optimale conditie te zijn.
Het gebruikelijke stuk Ringvaart was betrekkelijk rustig met bootjes op de heenweg. Misschien omdat de Bosrandbrug defect was, in ieder geval ging de brug niet open en liepen daar mannen met gele hesjes rond. We begonnen samen met Hans aan de tocht naar de Aalsmeerderbrug. Daar hield Frans het voor gezien en keerde. Wij gingen alleen terug, en eigenlijk ook tegen wind weer een goede training. Op het laatst was er nog een speedboot die ons twee keer achterop kwam. De 1e keer ving Frans dit mooi op door precies op de top van de golf het roer om te gooien en mee te surfen c.q. de golf onder ons door te laten rollen. De tweede keer vond de bootchauffeur het kennelijk nodig om zijn vriendin te compenseren door het gas open te gooien. Alvorens de golf ons bereikte, legde Frans zijn peddel neer en tikte even veelbetekenend op zijn voorhoofd. Daarna begon de heksenketel, en tot aan het overdraagpunt bleef het onrustig. Ondanks dat een goede training.
Bij de club bleek Hans al de hele terugweg achter ons te hebben gevaren. Het maakte hem niet uit, want met ons zog blijkt hij een "haat-liefdeverhouding" te hebben: naast ons moet hij eigenlijk harder werken, maar recht achter ons zit hij op rozen.

Nog even terug naar zaterdag. In de ochtend heb ik een rondje Bos in de Accelero van Cor gevaren. Min of meer het zelfde gebibber als in mijn eigen boot, bij het wegvaren. Maar na pakweg 300 m zat ik al weer aan de film van gisteren op TV te denken en kon lekker varen. Uiteindelijk na een rondje kom ik tot de conclusie dat deze boot ongeveer gelijk is qua stabiliteit aan mijn Supersonic. Maar omdat dit een S is i.p.v. een L, heeft hij door het kleinere volume meer rechtuitstabiliteit en is ietsje minder nerveus. Het zou een goede boot voor me zijn op "goeie dagen".
's Middags heb ik nog een "kleine lichte intervaltraining" gedaan op de ergometer: op het Stadsplein in de stand van Frisia, waar we als club stonden. Het beachvoetbal op de achtergrond ging geheel aan mij voorbij. Er was veel belangstelling van het publiek. En "Oh, leuk, roeien!" was de meest gehoorde opmerking...

Avondmarathon Amersfoort: 55 minuten over 10k

Revanche! Na een dramatisch gevaren avondmarathon vorig jaar, met veel troep in het water, een zwempartij en een redding door een roeister, dit jaar een prachtige tijd in de K2 met Frans. Quote van Erik R. de organisator van deze marathon: "Kwalitatief was het deelnemersveld het beste wat Nederland op kanogebied te bieden heeft." Dat dat maar even duidelijk is!
Afgelopen woensdag vertrokken wij al vroeg naar Amersfoort. Alles is een training, zo ook het opladen van de boot en checken of je alles hebt, inclusief eten en drinken, op tijd op je bestemming zijn, verkenning van de baan en goed invaren, keuze van de kleding, wel of geen zonnebril. We waren er prima op tijd, het hek zat zelfs eerst nog op slot. Lekker een ruim half uur ingevaren, eerst richting stad en de mooie poort, daarna richting het wedstrijdparcours, afgesloten met een bijna-recordvangst voor een visser die Frans in zijn lijn had zitten.
Na eten en verdere voorbereiding, met een flink veld aan de start. Frans koos voor helemaal links om zo min mogelijk last te hebben van de laagstaande zon. Een startsignaal hebben we nooit gehoord, dus gingen we maar gewoon varen toen de rest ook weg ging....
Links houdend onder de brug, kwamen we goed mee. Wel lagen daar een paar roeiers waar we omheen moesten. Het lukte niet om bij Henk te komen, en ook de andere K2 in ons vizier, met kanopolo-peddels, zagen wij (nadat zij ook bijna in een vislijn hingen) langzaam aan van ons wegvaren. Het werd dus een vrij eenzame strijd tegen de klok. Gehinderd door de nog steeds laag staande zon, zig-zagde Frans een beetje, de kant in de gaten houdend. Ondanks de golven, die ook vanaf de rechte kant nog eens terugkwamen, bleven we de druk er redelijk goed op houden. Het duurde tot zelfs ruim na het boeien dat ik aangaf wel even een slokje drinken te willen. Daarna ging het weer vlot door, en op de met ons mee rollende golven die langzaam minder werden, finishten we in 55 min 05.
Uiteraard is alleen deze tijd voor ons belangrijk, en dat het een mooie kano-avond was. Maar voor de winnaars was er ook een prijsje verzorgd: een on-Amersfoortse Kei in de vorm van een mooi stuk mineraal op een sokkel. Erg leuk. Erik bedankt voor de organisatie.